Delphi Complete Works of Aristophanes (Illustrated) (Delphi Ancient Classics) (120 page)

ἀλλ᾽ οὐκ ἔκὠδέν: ἀλλὰ τὸ συβήνην λαβέ.

Ε
ὐ
ριπίδης

ἔπειτα † κομίζεις αὐτοῖς.†

Τοξότης
ἀκολούτι τέκνον.
σὺ δὲ τοῦτο τήρει τὴ γέροντο, γρᾴδιο.
1200
ὄνομα δέ σοι τί ἔστιν;

Ε
ὐ
ριπίδης
Ἀρτεμισία.

Τοξότης

μεμνῆσι τοίνυν τοὔνομ᾽: Ἀρταμουξία.

Ε
ὐ
ριπίδης

Ἑρμῆ δόλιε ταυτὶ μὲν ἔτι καλῶς ποιεῖς.
σὺ μὲν οὖν ἀπότρεχε παιδάριον τουτὶ λαβών:
ἐγὼ δὲ λύσω τόνδε. σὺ δ᾽ ὅπως ἀνδρικῶς
1205
ὅταν λυθῇς τάχιστα θεύξει καὶ τενεῖς
ὡς τὴν γυναῖκα καὶ τὰ παιδἴ οἴκαδε.

Μνησίλοχος

ἐμοὶ μελήσει ταῦτά γ᾽ ἢν ἅπαξ λυθῶ.

Ε
ὐ
ριπίδης

λέλυσο. σὸν ἔργον, φεῦγε πρὶν τὸν τοξότην
ἥκοντα καταλαβεῖν.

Μνησίλοχος
ἐγὼ δὴ τοῦτο δρῶ.

Τοξότης

1210
ὦ γρᾴδι᾽ ὠς καρίεντό σοι τὸ τυγάτριον,
κοὐ δύσκολ᾽ ἀλλὰ πρᾶο. ποῦ τὸ γρᾴδιο;
οἴμ᾽ ὠς ἀπόλωλο: ποῦ τὸ γέροντ᾽ ἐντευτενί;
ὦ γρᾴδι᾽, ὦ γρᾷ. οὐκ ἐπαινῶ γρᾴδιο.
Ἀρταμουξία.
διέβαλλέ μ᾽ η᾽ γραῦς. ἀπότρεκ᾽ ὠς τάκιστα σύ:
1215
ὀρτῶς δὲ συβήνη ‘στί: καταβηνῆσι γάρ.
οἴμοι,
τί δρᾶσι; ποῖ τὸ γρᾴδι᾽; Ἀρταμουξία.

Χορός

τὴν γραῦν ἐρωτᾷς, ἣ ‘φερεν τὰς πηκτίδας;

Τοξότης

ναὶ ναῖκι. εἶδες αὐτό;

Χορός
ταύτῃ γ᾽ οἴχεται
αὐτή τ᾽ ἐκείνη καὶ γέρων τις εἵπετο.

Τοξότης

1220
κροκῶτ᾽ ἔκοντο τὴ γέροντο;

Χορός
φήμ᾽ ἐγώ.
ἔτ᾽ ἂν καταλάβοις, εἰ διώκοις ταυτῃί.

Τοξότης

ὦ μιαρὸ γρᾶο: πότερα τρέξι τὴν ὀδό;
Ἀρταμουξία.

Χορός

ὀρθὴν ἄνω δίωκε. ποῖ θεῖς; οὐ πάλιν
τῃδὶ διώξει; σ᾽ τοὔμπαλιν τρέχεις σύ γε.

Τοξότης

1225
κακόδαιμον, ἀλλὰ τρέξι. Ἀρταμουξία.

Χορός

τρέχε νυν κατὰ τοὺς κόρακας ἐπουρίσας, τρέχε.
ἀλλὰ πέπαισται μετρίως ἡμῖν:
ὥσθ᾽ ὥρα δή ‘στι βαδίζειν
οἴκαδ᾽ ἑκάστῃ. τὼ Θεσμοφόρω δ᾽
1230
ἡμῖν ἀγαθὴν
τούτων χάριν ἀνταποδοίτην.

THE FROGS

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

τίς τὴν θύραν ἐπάταξεν; ὡς κενταυρικῶς
ἐνήλαθ᾽ ὅστις: εἰπέ μοι τουτὶ τί ἦν;

Διόνυσος

40
ὁ παῖς.

Ξανθίας
τί ἔστιν;

Διόνυσος
οὐκ ἐνεθυμήθης;

Ξανθίας
τὸ τί;

Διόνυσος

ὡς σφόδρα μ᾽ ἔδεισε.

Ξανθίας
νὴ Δία μὴ μαίνοιό γε.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

οὔ τοι μὰ τὴν Δήμητρα δύναμαι μὴ γελᾶν:
καίτοι δάκνω γ᾽ ἐμαυτόν: ἀλλ᾽ ὅμως γελῶ.

Διόνυσος

ὦ δαιμόνιε πρόσελθε: δέομαι γάρ τί σου.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

45
ἀλλ᾽ οὐχ οἷός τ᾽ εἴμ᾽ ἀποσοβῆσαι τὸν γέλων
ὁρῶν λεοντῆν ἐπὶ κροκωτῷ κειμένην.
τίς ὁ νοῦς; τί κόθορνος καὶ ῥόπαλον ξυνηλθέτην;
ποῖ γῆς ἀπεδήμεις;

Διόνυσος
ἐπεβάτευον Κλεισθένει-

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

κἀναυμάχησας;

Διόνυσος
καὶ κατεδύσαμέν γε ναῦς
50
τῶν πολεμίων ἢ δώδεκ᾽ ἢ τρεῖς καὶ δέκα.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

σφώ;

Διόνυσος
νὴ τὸν Ἀπόλλω.

Ξανθίας
κᾆτ᾽ ἔγωγ᾽ ἐξηγρόμην.

Διόνυσος

καὶ δῆτ᾽ ἐπὶ τῆς νεὼς ἀναγιγνώσκοντί μοι
τὴν Ἀνδρομέδαν πρὸς ἐμαυτὸν ἐξαίφνης πόθος
τὴν καρδίαν ἐπάταξε πῶς οἴει σφόδρα.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

55
πόθος; πόσος τις;

Διόνυσος
μικρὸς ἡλίκος Μόλων.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

γυναικός;

Διόνυσος
οὐ δῆτ᾽.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς
ἀλλὰ παιδός;

Διόνυσος
οὐδαμῶς.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

ἀλλ᾽ ἀνδρός;

Διόνυσος
ἀπαπαί.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς
ξυνεγένου τῷ Κλεισθένει;

Διόνυσος

μὴ σκῶπτέ μ᾽ ὦδέλφ᾽: οὐ γὰρ ἀλλ᾽ ἔχω κακῶς:
τοιοῦτος ἵμερός με διαλυμαίνεται.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

60
ποῖός τις ὦδελφίδιον;

Διόνυσος
οὐκ ἔχω φράσαι.
ὅμως γε μέντοι σοι δι᾽ αἰνιγμῶν ἐρῶ.
ἤδη ποτ᾽ ἐπεθύμησας ἐξαίφνης ἔτνους;

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

ἔτνους; βαβαιάξ, μυριάκις γ᾽ ἐν τῷ βίῳ.

Διόνυσος

ἆρ᾽ ἐκδιδάσκω τὸ σαφὲς ἢ ‘τέρᾳ φράσω;

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

65
μὴ δῆτα περὶ ἔτνους γε: πάνυ γὰρ μανθάνω.

Διόνυσος

τοιουτοσὶ τοίνυν με δαρδάπτει πόθος
Εὐριπίδου.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς
καὶ ταῦτα τοῦ τεθνηκότος;

Διόνυσος

κοὐδείς γέ μ᾽ ἂν πείσειεν ἀνθρώπων τὸ μὴ οὐκ
ἐλθεῖν ἐπ᾽ ἐκεῖνον.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς
πότερον εἰς Ἅιδου κάτω;

Διόνυσος

70
καὶ νὴ Δί᾽ εἴ τί γ᾽ ἔστιν ἔτι κατωτέρω.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

τί βουλόμενος;

Διόνυσος
δέομαι ποιητοῦ δεξιοῦ.
οἱ μὲν γὰρ οὐκέτ᾽ εἰσίν, οἱ δ᾽ ὄντες κακοί.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

τί δ᾽; οὐκ Ἰοφῶν ζῇ;

Διόνυσος
τοῦτο γάρ τοι καὶ μόνον
ἔτ᾽ ἐστὶ λοιπὸν ἀγαθόν, εἰ καὶ τοῦτ᾽ ἄρα:
75
οὐ γὰρ σάφ᾽ οἶδ᾽ οὐδ᾽ αὐτὸ τοῦθ᾽ ὅπως ἔχει.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

εἶτ᾽ οὐχὶ Σοφοκλέα πρότερον Εὐριπίδου
μέλλεις ἀναγαγεῖν, εἴπερ ἐκεῖθεν δεῖ σ᾽ ἄγειν;

Διόνυσος

οὐ πρίν γ᾽ ἂν Ἰοφῶντ᾽, ἀπολαβὼν αὐτὸν μόνον,
ἄνευ Σοφοκλέους ὅ τι ποιεῖ κωδωνίσω.
80
κἄλλως ὁ μέν γ᾽ Εὐριπίδης πανοῦργος ὢν
κἂν ξυναποδρᾶναι δεῦρ᾽ ἐπιχειρήσειέ μοι:
ὁ δ᾽ εὔκολος μὲν ἐνθάδ᾽ εὔκολος δ᾽ ἐκεῖ.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

Ἀγάθων δὲ ποῦ ‘στιν;

Διόνυσος
ἀπολιπών μ᾽ ἀποίχεται,
ἀγαθὸς ποιητὴς καὶ ποθεινὸς τοῖς φίλοις.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

85
ποῖ γῆς ὁ τλήμων;

Διόνυσος
ἐς Μακάρων εὐωχίαν.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

ὁ δὲ Σενοκλέης;

Διόνυσος
ἐξόλοιτο νὴ Δία.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

Πυθάγγελος δέ;

Ξανθίας
περὶ ἐμοῦ δ᾽ οὐδεὶς λόγος
ἐπιτριβομένου τὸν ὦμον οὑτωσὶ σφόδρα.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

οὔκουν ἕτερ᾽ ἔστ᾽ ἐνταῦθα μειρακύλλια
90
τραγῳδίας ποιοῦντα πλεῖν ἢ μύρια,
Εὐριπίδου πλεῖν ἢ σταδίῳ λαλίστερα.

Διόνυσος

ἐπιφυλλίδες ταῦτ᾽ ἐστὶ καὶ στωμύλματα,
χελιδόνων μουσεῖα, λωβηταὶ τέχνης,
ἃ φροῦδα θᾶττον, ἢν μόνον χορὸν λάβῃ,
95
ἅπαξ προσουρήσαντα τῇ τραγῳδίᾳ.
γόνιμον δὲ ποιητὴν ἂν οὐχ εὕροις ἔτι
ζητῶν ἄν, ὅστις ῥῆμα γενναῖον λάκοι.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

πῶς γόνιμον;

Διόνυσος
ὡδὶ γόνιμον, ὅστις φθέγξεται
τοιουτονί τι παρακεκινδυνευμένον,
100
αἰθέρα Διὸς δωμάτιον, ἢ χρόνου πόδα,
ἢ φρένα μὲν οὐκ ἐθέλουσαν ὀμόσαι καθ᾽ ἱερῶν,
γλῶτταν δ᾽ ἐπιορκήσασαν ἰδίᾳ τῆς φρενός.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

σὲ δὲ ταῦτ᾽ ἀρέσκει;

Διόνυσος
μἀλλὰ πλεῖν ἢ μαίνομαι.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

ἦ μὴν κόβαλά γ᾽ ἐστίν, ὡς καὶ σοὶ δοκεῖ.

Διόνυσος

105
μὴ τὸν ἐμὸν οἴκει νοῦν: ἔχεις γὰρ οἰκίαν.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

καὶ μὴν ἀτεχνῶς γε παμπόνηρα φαίνεται.

Διόνυσος

δειπνεῖν με δίδασκε.

Ξανθίας
περὶ ἐμοῦ δ᾽ οὐδεὶς λόγος.

Διόνυσος

ἀλλ᾽ ὦνπερ ἕνεκα τήνδε τὴν σκευὴν ἔχων
ἦλθον κατὰ σὴν μίμησιν, ἵνα μοι τοὺς ξένους
110
τοὺς σοὺς φράσειας, εἰ δεοίμην, οἷσι σὺ
ἐχρῶ τόθ᾽, ἡνίκ᾽ ἐπὶ τὸν Κέρβερον,
τούτους φράσον μοι, λιμένας ἀρτοπώλια
πορνεῖ᾽ ἀναπαύλας ἐκτροπὰς κρήνας ὁδοὺς
πόλεις διαίτας πανδοκευτρίας, ὅπου
κόρεις ὀλίγιστοι.

Ξανθίας
περὶ ἐμοῦ δ᾽ οὐδεὶς λόγος.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

ὦ σχέτλιε τολμήσεις γὰρ ἰέναι καὶ σύ γε;

Διόνυσος

μηδὲν ἔτι πρὸς ταῦτ᾽, ἀλλὰ φράζε τῶν ὁδῶν
ὅπῃ τάχιστ᾽ ἀφιζόμεθ᾽ εἰς Ἅιδου κάτω:
καὶ μήτε θερμὴν μήτ᾽ ἄγαν ψυχρὰν φράσῃς.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

120
φέρε δὴ τίν᾽ αὐτῶν σοι φράσω πρώτην; τίνα;
μία μὲν γὰρ ἔστιν ἀπὸ κάλω καὶ θρανίου,
κρεμάσαντι σαυτόν.

Διόνυσος
παῦε, πνιγηρὰν λέγεις.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

ἀλλ᾽ ἔστιν ἀτραπὸς ξύντομος τετριμμένη
ἡ διὰ θυείας.

Διόνυσος
ἆρα κώνειον λέγεις;

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

125
μάλιστά γε.

Διόνυσος
ψυχράν γε καὶ δυσχείμερον:
εὐθὺς γὰρ ἀποπήγνυσι τἀντικνήμια.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

βούλει κατάντη καὶ ταχεῖαν σοι φράσω;

Διόνυσος

νὴ τὸν Δί᾽ ὡς ὄντος γε μὴ βαδιστικοῦ.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

καθέρπυσόν νυν ἐς Κεραμεικόν.

Διόνυσος
κᾆτα τί;

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

ἀναβὰς ἐπὶ τὸν πύργον τὸν ὑψηλόν —

Διόνυσος
τί δρῶ;

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

ἀφιεμένην τὴν λαμπάδ᾽ ἐντεῦθεν θεῶ,
κἄπειτ᾽ ἐπειδὰν θῶσιν οἱ θεώμενοι
‘εἷναι,’ τόθ᾽ εἷναι καὶ σὺ σαυτόν.

Διόνυσος
ποῖ

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς
κάτω.

Διόνυσος

ἀλλ᾽ ἀπολέσαιμ᾽ ἂν ἐγκεφάλου θρίω δύο.
οὐκ ἂν βαδίσαιμι τὴν ὁδὸν ταύτην.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς
τί δαί;

Διόνυσος

ἥνπερ σὺ τότε κατῆλθες.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς
ἀλλ᾽ ὁ πλοῦς πολύς.
εὐθὺς γὰρ ἐπὶ λίμνην μεγάλην ἥξεις πάνυ
ἄβυσσον.

Διόνυσος
εἶτα πῶς περαιωθήσομαι;

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

ἐν πλοιαρίῳ τυννουτῳί σ᾽ ἀνὴρ γέρων
140
ναύτης διάξει δύ᾽ ὀβολὼ μισθὸν λαβών.

Διόνυσος

φεῦ,
ὡς μέγα δύνασθον πανταχοῦ τὼ δύ᾽ ὀβολώ.
πῶς ἠλθέτην κἀκεῖσε;

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς
Θησεὺς ἤγαγεν.
μετὰ ταῦτ᾽ ὄφεις καὶ θηρί᾽ ὄψει μυρία
δεινότατα.

Διόνυσος
μή μ᾽ ἔκπληττε μηδὲ δειμάτου:
οὐ γάρ μ᾽ ἀποτρέψεις.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς
εἶτα βόρβορον πολὺν
καὶ σκῶρ ἀείνων: ἐν δὲ τούτῳ κειμένους,
εἴ που ξένον τις ἠδίκησε πώποτε,
ἢ παῖδα κινῶν τἀργύριον ὑφείλετο,
ἢ μητέρ᾽ ἠλόασεν, ἢ πατρὸς γνάθον
150
ἐπάταξεν, ἢ ‘πίορκον ὅρκον ὤμοσεν,
ἢ Μορσίμου τις ῥῆσιν ἐξεγράψατο.

Διόνυσος

νὴ τοὺς θεοὺς ἐχρῆν γε πρὸς τούτοισι κεἰ
τὴν πυρρίχην τις ἔμαθε τὴν Κινησίου.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

ἐντεῦθεν αὐλῶν τίς σε περίεισιν πνοή,
155
ὄψει τε φῶς κάλλιστον ὥσπερ ἐνθάδε,
καὶ μυρρινῶνας καὶ θιάσους εὐδαίμονας
ἀνδρῶν γυναικῶν καὶ κρότον χειρῶν πολύν.

Διόνυσος

οὗτοι δὲ δὴ τίνες εἰσίν;

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς
οἱ μεμυημένοι —

Ξανθίας

νὴ τὸν Δί᾽ ἐγὼ γοῦν ὄνος ἄγω μυστήρια.
160
ἀτὰρ οὐ καθέξω ταῦτα τὸν πλείω χρόνον.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

οἵ σοι φράσουσ᾽ ἁπαξάπανθ᾽ ὧν ἂν δέῃ.
οὗτοι γὰρ ἐγγύτατα παρ᾽ αὐτὴν τὴν ὁδὸν
ἐπὶ ταῖσι τοῦ Πλούτωνος οἰκοῦσιν θύραις.
καὶ χαῖρε πόλλ᾽ ὦδελφέ.

Διόνυσος
νὴ Δία καὶ σύ γε
165
ὑγίαινε. σὺ δὲ τὰ στρώματ᾽ αὖθις λάμβανε.

Ξανθίας

πρὶν καὶ καταθέσθαι;

Διόνυσος
καὶ ταχέως μέντοι πάνυ.

Ξανθίας

μὴ δῆθ᾽, ἱκετεύω σ᾽, ἀλλὰ μίσθωσαί τινα
τῶν ἐκφερομένων, ὅστις ἐπὶ τοῦτ᾽ ἔρχεται.

Διόνυσος

ἐὰν δὲ μὴ εὕρω;

Ξανθίας
τότε μ᾽ ἄγειν.