Delphi Complete Works of Aristophanes (Illustrated) (Delphi Ancient Classics) (115 page)

ὦ Ζεῦ τί δρᾶσαι διανοεῖ με τήμερον;

Μνησίλοχος

νὴ τοὺς θεοὺς ἐγὼ πυθέσθαι βούλομαι
τί τὸ πρᾶγμα τουτί. τί στένεις; τί δυσφορεῖς;
οὐ χρῆν σε κρύπτειν ὄντα κηδεστὴν ἐμόν.

Ε
ὐ
ριπίδης

75
ἔστιν κακόν μοι μέγα τι προπεφυραμένον.

Μνησίλοχος

ποῖόν τι;

Ε
ὐ
ριπίδης
τῇδε θἠμέρᾳ κριθήσεται
εἴτ᾽ ἔστ᾽ ἔτι ζῶν εἴτ᾽ ἀπόλωλ᾽ Εὐριπίδης.

Μνησίλοχος

καὶ πῶς; ἐπεὶ νῦν γ᾽ οὔτε τὰ δικαστήρια
μέλλει δικάζειν οὔτε βουλῆς ἐσθ᾽ ἕδρα,
80
ἐπεὶ τρίτη ‘στὶ Θεσμοφορίων ἡ μέση.

Ε
ὐ
ριπίδης

τοῦτ᾽ αὐτὸ γὰρ τοι κἀπολεῖν με προσδοκῶ.
αἱ γὰρ γυναῖκες ἐπιβεβουλεύκασί μοι
κἀν Θεσμοφόροιν μέλλουσι περί μου τήμερον
ἐκκλησιάζειν ἐπ᾽ ὀλέθρῳ.

Μνησίλοχος
τιὴ τί δή;

Ε
ὐ
ριπίδης

85
ὁτιὴ τραγῳδῶ καὶ κακῶς αὐτὰς λέγω.

Μνησίλοχος

νὴ τὸν Ποσειδῶ καὶ δίκαιά γ᾽ ἂν πάθοις.
ἀτὰρ τίν᾽ ἐκ τούτων σὺ μηχανὴν ἔχεις;

Ε
ὐ
ριπίδης

Ἀγάθωνα πεῖσαι τὸν τραγῳδοδιδάσκαλον
ἐς Θεσμοφόροιν ἐλθεῖν.

Μνησίλοχος
τί δράσοντ᾽; εἰπέ μοι.

Ε
ὐ
ριπίδης

90
ἐκκλησιάσοντ᾽ ἐν ταῖς γυναιξὶ κἂν δέῃ
λέξονθ᾽ ὑπὲρ ἐμοῦ.

Μνησίλοχος
πότερα φανερῶς ἢ λάθρᾳ;

Ε
ὐ
ριπίδης

λάθρᾳ, στολὴν γυναικὸς ἠμφιεσμένον.

Μνησίλοχος

τὸ πρᾶγμα κομψὸν καὶ σφόδρ᾽ ἐκ τοῦ σοῦ τρόπου:
τοῦ γὰρ τεχνάζειν ἡμέτερος ὁ πυραμοῦς.

Ε
ὐ
ριπίδης

95
σίγα.

Μνησίλοχος
τί δ᾽ ἔστιν;

Ε
ὐ
ριπίδης
Ἁγάθων ἐξέρχεται.

Μνησίλοχος

καὶ ποῖός ἐστιν;

Ε
ὐ
ριπίδης
οὗτος οὑκκυκλούμενος.

Μνησίλοχος

ἀλλ᾽ ἢ τυφλὸς μέν εἰμ᾽: ἐγὼ γὰρ οὐχ ὁρῶ
ἄνδρ᾽ οὐδέν᾽ ἐνθάδ᾽ ὄντα, Κυρήνην δ᾽ ὁρῶ.

Ε
ὐ
ριπίδης

σίγα: μελῳδεῖν γὰρ παρασκευάζεται.

Μνησίλοχος

100
μύρμηκος ἀτραπούς, ἢ τί διαμινύρεται;

Ἀ
γάθων

ἱερὰν χθονίαις δεξάμεναι
λαμπάδα κοῦραι ξὺν ἐλευθέρᾳ
πατρίδι χορεύσασθε βοάν.

Χορ
ὸ
ς
Ἀ
γάθωνος

τίνι δαιμόνων ὁ κῶμος;
105
λέγε νυν. εὐπίστως δὲ τοὐμὸν
δαίμονας ἔχει σεβίσαι.

Ἀ
γάθων

ἄγε νυν ὄλβιζε Μοῦσα
χρυσέων ῥύτορα τόξων
110
Φοῖβον, ὃς ἱδρύσατο χώρας
γύαλα Σιμουντίδι γᾷ.

Χορ
ὸ
ς
Ἀ
γάθωνος

χαῖρε καλλίστας ἀοιδᾶς
Φοῖβ᾽ ἐν εὐμούσοισι τιμαῖς
γέρας ἱερὸν προφέρων.

Ἀ
γάθων

τάν τ᾽ ἐν ὄρεσι δρυογόνοισι
115
κόραν ἀείσατ᾽
Ἄρτεμιν ἀγροτέραν.

Χορ
ὸ
ς
Ἀ
γάθωνος

ἕπομαι κλῄζουσα σεμνὸν
γόνον ὀλβίζουσα Λατοῦς
Ἄρτεμιν ἀπειρολεχῆ.

Ἀ
γάθων

120
Λατώ τε κρούματά τ᾽ Ἀσιάδος
ποδὶ †παράρυθμ᾽ εὔρυθμα Φρυγίων
διανεύματα Χαρίτων†.

Χορ
ὸ
ς
Ἀ
γάθωνος

σέβομαι Λατώ τ᾽ ἄνασσαν
κίθαρίν τε ματέρ᾽ ὕμνων
125
ἄρσενι βοᾷ δόκιμον,
τᾷ φάος ἔσσυτο δαιμονίοις θεοῦ ὄμμασιν
ἁμετέρας τε δι᾽ αἰφνιδίου ὀπός. ὧν χάριν
ἄνακτ᾽ ἄγαλλε Φοῖβον τιμᾷ.
χαῖρ᾽ ὄλβιε παῖ Λατοῦς.

Μνησίλοχος

130
ὡς ἡδὺ τὸ μέλος ὦ πότνιαι Γενετυλλίδες
καὶ θηλυδριῶδες καὶ κατεγλωττισμένον
καὶ μανδαλωτόν, ὥστ᾽ ἐμοῦ γ᾽ ἀκροωμένου
ὑπὸ τὴν ἕδραν αὐτὴν ὑπῆλθε γάργαλος.
καί σ᾽ ὦ νεανίσχ᾽ ὅστις εἶ, κατ᾽ Αἰσχύλον
135
ἐκ τῆς Λυκουργείας ἐρέσθαι βούλομαι.
ποδαπὸς ὁ γύννις; τίς πάτρα; τίς ἡ στολή;
τίς ἡ τάραξις τοῦ βίου; τί βάρβιτος
λαλεῖ κροκωτῷ; τί δὲ λύρα κεκρυφάλῳ;
τί λήκυθος καὶ στρόφιον; ὡς οὐ ξύμφορον.
140
τίς δαὶ κατόπτρου καὶ ξίφους κοινωνία;
τίς δ᾽ αὐτὸς ὦ παῖ; πότερον ὡς ἀνὴρ τρέφει;
καὶ ποῦ πέος; ποῦ χλαῖνα; ποῦ Λακωνικαί;
ἀλλ᾽ ὡς γυνὴ δῆτ᾽: εἶτα ποῦ τὰ τιτθία;
τί φῄς; τί σιγᾷς; ἀλλὰ δῆτ᾽ ἐκ τοῦ μέλους
145
ζητῶ σ᾽, ἐπειδή γ᾽ αὐτὸς οὐ βούλει φράσαι;

Ἀ
γάθων

ὦ πρέσβυ πρέσβυ, τοῦ φθόνου μὲν τὸν ψόγον
ἤκουσα, τὴν δ᾽ ἄλγησιν οὐ παρεσχόμην:
ἐγὼ δὲ τὴν ἐσθῆθ᾽ ἅμα γνώμῃ φορῶ.
χρὴ γὰρ ποιητὴν ἄνδρα πρὸς τὰ δράματα
150
ἃ δεῖ ποιεῖν πρὸς ταῦτα τοὺς τρόπους ἔχειν.
αὐτίκα γυναικεῖ᾽ ἢν ποιῇ τις δράματα,
μετουσίαν δεῖ τῶν τρόπων τὸ σῶμ᾽ ἔχειν.

Μνησίλοχος

οὐκοῦν κελητίζεις, ὅταν Φαίδραν ποιῇς;

Ἀ
γάθων

ἀνδρεῖα δ᾽ ἢν ποιῇ τις, ἐν τῷ σώματι
155
ἔνεσθ᾽ ὑπάρχον τοῦθ᾽. ἃ δ᾽ οὐ κεκτήμεθα,
μίμησις ἤδη ταῦτα συνθηρεύεται.

Μνησίλοχος

ὅταν σατύρους τοίνυν ποιῇς, καλεῖν ἐμέ,
ἵνα συμποιῶ σοὔπισθεν ἐστυκὼς ἐγώ.

Ἀ
γάθων

ἄλλως τ᾽ ἄμουσόν ἐστι ποιητὴν ἰδεῖν
160
ἀγρεῖον ὄντα καὶ δασύν: σκέψαι δ᾽ ὅτι
Ἴβυκος ἐκεῖνος κἀνακρέων ὁ Τήιος
κἀλκαῖος, οἳ περὶ ἁρμονίαν ἐχύμισαν,
ἐμιτροφόρουν τε καὶ διεκλῶντ᾽ Ἰωνικῶς,
καὶ Φρύνιχος, τοῦτον γὰρ οὖν ἀκήκοας,
165
αὐτός τε καλὸς ἦν καὶ καλῶς ἠμπέσχετο:
διὰ τοῦτ᾽ ἄρ᾽ αὐτοῦ καὶ κάλ᾽ ἦν τὰ δράματα.
ὅμοια γὰρ ποιεῖν ἀνάγκη τῇ φύσει.

Μνησίλοχος

ταῦτ᾽ ἄρ᾽ ὁ Φιλοκλέης αἰσχρὸς ὢν αἰσχρῶς ποιεῖ,
ὁ δ᾽ αὖ Ξενοκλέης ὢν κακὸς κακῶς ποιεῖ,
170
ὁ δ᾽ αὖ Θέογνις ψυχρὸς ὢν ψυχρῶς ποιεῖ.

Ἀ
γάθων

ἅπασ᾽ ἀνάγκη: ταῦτα γάρ τοι γνοὺς ἐγὼ
ἐμαυτὸν ἐθεράπευσα.

Μνησίλοχος
πῶς πρὸς τῶν θεῶν;

Ε
ὐ
ριπίδης

παῦσαι βαΰζων: καὶ γὰρ ἐγὼ τοιοῦτος ἦν
ὢν τηλικοῦτος, ἡνίκ᾽ ἠρχόμην ποιεῖν.

Μνησίλοχος

175
μὰ τὸν Δί᾽ οὐ ζηλῶ σε τῆς παιδεύσεως.

Ε
ὐ
ριπίδης

ἀλλ᾽ ὧνπερ οὕνεκ᾽ ἦλθον, ἔα μ᾽ εἰπεῖν.

Ἀ
γάθων
λέγε.

Ε
ὐ
ριπίδης

Ἀγάθων, σοφοῦ πρὸς ἀνδρός, ὅστις ἐν βραχεῖ
πολλοὺς καλῶς οἷός τε συντέμνειν λόγους.
ἐγὼ δὲ καινῇ ξυμφορᾷ πεπληγμένος
180
ἱκέτης ἀφῖγμαι πρὸς σέ.

Ἀ
γάθων
τοῦ χρείαν ἔχων;

Ε
ὐ
ριπίδης

μέλλουσί μ᾽ αἱ γυναῖκες ἀπολεῖν τήμερον
τοῖς Θεσμοφορίοις, ὅτι κακῶς αὐτὰς λέγω.

Ἀ
γάθων

τίς οὖν παρ᾽ ἡμῶν ἐστιν ὠφέλειά σοι;

Ε
ὐ
ριπίδης

ἡ πᾶσ᾽: ἐὰν γὰρ ἐγκαθεζόμενος λάθρᾳ
185
ἐν ταῖς γυναιξίν, ὡς δοκῶν εἶναι γυνή,
ὑπεραποκρίνῃ μου, σαφῶς σώσεις ἐμέ.
μόνος γὰρ ἂν λέξειας ἀξίως ἐμοῦ.

Ἀ
γάθων

ἔπειτα πῶς οὐκ αὐτὸς ἀπολογεῖ παρών;

Ε
ὐ
ριπίδης

ἐγὼ φράσω σοι. πρῶτα μὲν γιγνώσκομαι:
190
ἔπειτα πολιός εἰμι καὶ πώγων᾽ ἔχω,
σὺ δ᾽ εὐπρόσωπος λευκὸς ἐξυρημένος
γυναικόφωνος ἁπαλὸς εὐπρεπὴς ἰδεῖν.

Ἀ
γάθων

Εὐριπίδη —

Ε
ὐ
ριπίδης
τί ἔστιν;

Ἀ
γάθων
ἐποίησάς ποτε,
‘χαίρεις ὁρῶν φῶς, πατέρα δ᾽ οὐ χαίρειν δοκεῖς;’

Ε
ὐ
ριπίδης

195
ἔγωγε.

Ἀ
γάθων
μή νυν ἐλπίσῃς τὸ σὸν κακὸν
ἡμᾶς ὑφέξειν. καὶ γὰρ ἂν μαινοίμεθ᾽ ἄν.
ἀλλ᾽ αὐτὸς ὅ γε σόν ἐστιν οἰκείως φέρε.
τὰς συμφορὰς γὰρ οὐχὶ τοῖς τεχνάσμασιν
φέρειν δίκαιον ἀλλὰ τοῖς παθήμασιν.

Μνησίλοχος

200
καὶ μὴν σύ γ᾽ ὦ κατάπυγον εὐρύπρωκτος εἶ
οὐ τοῖς λόγοισιν ἀλλὰ τοῖς παθήμασιν.

Ε
ὐ
ριπίδης

τί δ᾽ ἔστιν ὅτι δέδοικας ἐλθεῖν αὐτόσε;

Ἀ
γάθων

κάκιον ἀπολοίμην ἂν ἢ σύ.

Ε
ὐ
ριπίδης
πῶς;

Ἀ
γάθων
ὅπως;
δοκῶν γυναικῶν ἔργα νυκτερείσια
205
κλέπτειν ὑφαρπάζειν τε θήλειαν Κύπριν.

Μνησίλοχος

ἰδού γε κλέπτειν: νὴ Δία βινεῖσθαι μὲν οὖν.
ἀτὰρ ἡ πρόφασίς γε νὴ Δί᾽ εἰκότως ἔχει.

Ε
ὐ
ριπίδης

τί οὖν; ποιήσεις ταῦτα;

Ἀ
γάθων
μὴ δόκει γε σύ.

Ε
ὐ
ριπίδης

ὦ τρισκακοδαίμων ὡς ἀπόλωλ᾽ Εὐριπίδης.

Μνησίλοχος

210
ὦ φίλτατ᾽ ὦ κηδεστὰ μὴ σαυτὸν προδῷς.

Ε
ὐ
ριπίδης

πῶς οὖν ποιήσω δῆτα;

Μνησίλοχος
τοῦτον μὲν μακρὰ
κλάειν κέλευ᾽, ἐμοὶ δ᾽ ὅ τι βούλει χρῶ λαβών.

Ε
ὐ
ριπίδης

ἄγε νυν ἐπειδὴ σαυτὸν ἐπιδίδως ἐμοί,
ἀπόδυθι τουτὶ θοἰμάτιον.

Μνησίλοχος
καὶ δὴ χαμαί.
215
ἀτὰρ τί μέλλεις δρᾶν μ᾽;

Ε
ὐ
ριπίδης
ἀποξυρεῖν ταδί,
τὰ κάτω δ᾽ ἀφεύειν.

Μνησίλοχος
ἀλλὰ πρᾶττ᾽, εἴ σοι δοκεῖ.
ἢ μὴ᾽ πιδοῦν᾽ ἐμαυτὸν ὤφελόν ποτε.

Ε
ὐ
ριπίδης

Ἀγάθων σὺ μέντοι ξυροφορεῖς ἑκάστοτε,
χρῆσόν τί νυν ἡμῖν ξυρόν.

Ἀ
γάθων
αὐτὸς λάμβανε
220
ἐντεῦθεν ἐκ τῆς ξυροδόκης.

Ε
ὐ
ριπίδης
γενναῖος εἶ.
κάθιξε: φύσα τὴν γνάθον τὴν δεξιάν.

Μνησίλοχος

ὤμοι.

Ε
ὐ
ριπίδης
τί κέκραγας; ἐμβαλῶ σοι πάτταλον,
ἢν μὴ σιωπᾷς.

Μνησίλοχος
ἀτταταῖ ἰατταταῖ.

Ε
ὐ
ριπίδης

οὗτος σὺ ποῖ θεῖς;

Μνησίλοχος
ἐς τὸ τῶν σεμνῶν
225
θεῶν: οὐ γὰρ μὰ τὴν Δήμητρά γ᾽ ἐνταυθοῖ μενῶ
τεμνόμενος.

Ε
ὐ
ριπίδης
οὔκουν καταγέλαστος δῆτ᾽ ἔσει
τὴν ἡμίκραιραν τὴν ἑτέραν ψιλὴν ἔχων;

Μνησίλοχος

ὀλίγον μέλει μοι.

Ε
ὐ
ριπίδης
μηδαμῶς πρὸς τῶν θεῶν
προδῷς με: χώρει δεῦρο.

Μνησίλοχος
κακοδαίμων ἐγώ.

Ε
ὐ
ριπίδης

230
ἔχ᾽ ἀτρέμα σαυτὸν κἀνάκυπτε: ποῖ στρέφει;

Μνησίλοχος

μυμῦ.

Ε
ὐ
ριπίδης
τί μύξεις; πάντα πεποίηται καλῶς.

Μνησίλοχος

οἴμοι κακοδαίμων, ψιλὸς αὖ στρατεύσομαι.

Ε
ὐ
ριπίδης

μὴ φροντίσῃ: ὡς εὐπρεπὴς φανεῖ πάνυ.
βούλει θεᾶσθαι σαυτόν;

Μνησίλοχος
εἰ δοκεῖ, φέρε.

Ε
ὐ
ριπίδης

235
ὁρᾷς σεαυτόν;

Μνησίλοχος
οὐ μὰ Δί᾽ ἀλλὰ Κλεισθένη.

Ε
ὐ
ριπίδης

ἀνίστασ᾽, ἵν᾽ ἀφεύσω σε, κἀγκύψας ἔχε.

Μνησίλοχος

οἴμοι κακοδαίμων δελφάκιον γενήσομαι.

Ε
ὐ
ριπίδης

ἐνεγκάτω τις ἔνδοθεν δᾷδ᾽ ἢ λύχνον.
ἐπίκυπτε: τὴν κέρκον φυλάττου νυν ἄκραν.

Μνησίλοχος

240
ἐμοὶ μελήσει νὴ Δία, πλήν γ᾽ ὅτι κάομαι.
οἴμοι τάλας. ὕδωρ ὕδωρ ὦ γείτονες.
πρὶν ἀντιλαβέσθαι †πρωκτὸν τῆς φλογός.†

Ε
ὐ
ριπίδης

θάρρει.

Μνησίλοχος
τί θαρρῶ καταπεπυρπολημένος;

Ε
ὐ
ριπίδης

ἀλλ᾽ οὐκ ἔτ᾽ οἰδὲν πρᾶγμά σοι: τὰ πλεῖστα γὰρ
245
ἀποπεπόνηκας.

Μνησίλοχος
φῦ ἰοὺ τῆς ἀσβόλου.
αἰθὸς γεγένημαι πάντα τὰ περὶ τὴν τράμιν.

Ε
ὐ
ριπίδης

μὴ φροντίσῃς: ἕτερος γὰρ αὐτὰ σφογγιεῖ.

Μνησίλοχος

οἰμώξετἄρ᾽ εἴ τις τὸν ἐμὸν πρωκτὸν πλυνεῖ.

Ε
ὐ
ριπίδης

Ἀγάθων, ἐπειδὴ σαυτὸν ἐπιδοῦναι φθονεῖς,
250
ἀλλ᾽ ἱμάτιον γοῦν χρῆσον ἡμῖν τουτῳὶ
καὶ στρόφιον: οὐ γὰρ ταῦτά γ᾽ ὡς οὐκ ἔστ᾽ ἐρεῖς.

Ἀ
γάθων

λαμβάνετε καὶ χρῆσθ᾽: οὐ φθονῶ.

Μνησίλοχος
τί οὖν λάβω;

Ἀ
γάθων
ὅ τι; τὸν κροκωτὸν πρῶτον ἐνδύου λαβών.

Μνησίλοχος
νὴ τὴν Ἀφροδίτην ἡδύ γ᾽ ὄζει ποσθίου.
255
σύζωσον ἀνύσας. αἶρε νῦν στρόφιον.

Ε
ὐ
ριπίδης
ἰδού.

Μνησίλοχος

ἴθι νυν κατάστειλόν με τὰ περὶ τὼ σκέλει.

Ε
ὐ
ριπίδης