Delphi Complete Works of Aristophanes (Illustrated) (Delphi Ancient Classics) (106 page)

Ἄ
γγελος
Β
.
ἀλλ᾽ ἐπέμψαμεν
τρισμυρίους ἱέρακας ἱπποτοξότας,
1180
χωρεῖ δὲ πᾶς τις ὄνυχας ἠγκυλωμένος,
κερχνῂς τριόρχης γὺψ κύμινδις αἰετός:
ῥύμῃ τε καὶ πτεροῖσι καὶ ῥοιζήμασιν
αἰθὴρ δονεῖται τοῦ θεοῦ ζητουμένου:
κἄστ᾽ οὐ μακρὰν ἄπωθεν, ἀλλ᾽ ἐνταῦθά που
1185
ἤδη ‘στίν.

Πισθέταιρος
οὔκουν σφενδόνας δεῖ λαμβάνειν
καὶ τόξα; χώρει δεῦρο πᾶς ὑπηρέτης:
τόξευε παῖε, σφενδόνην τίς μοι δότω.

Χορός

πόλεμος αἴρεται, πόλεμος οὐ φατὸς
1190
πρὸς ἐμὲ καὶ θεούς. ἀλλὰ φύλαττε πᾶς
ἀέρα περινέφελον, ὃν ἔρεβος ἐτέκετο,
1195
μή σε λάθῃ θεῶν τις ταύτῃ περῶν:
Χορός

... ἄθρει δὲ πᾶς κύκλῳ σκοπῶν,
ὡς ἐγγὺς ἤδη δαίμονος πεδαρσίου
δίνης πτερωτὸς φθόγγος ἐξακούεται.

Πισθέταιρος

αὕτη σύ, ποῖ ποῖ ποῖ πέτει; μέν᾽ ἥσυχος,
1200
ἔχ᾽ ἀτρέμας: αὐτοῦ στῆθ᾽: ἐπίσχες τοῦ δρόμου.
τίς εἶ; ποδαπή; λέγειν ἐχρῆν ὁπόθεν πότ᾽ εἶ.

Ἶ
ρις

παρὰ τῶν θεῶν ἔγωγε τῶν Ὀλυμπίων.

Πισθέταιρος

ὄνομα δέ σο. τί ἐστι; πλοῖον ἢ κυνῆ;

Ἶ
ρις

Ἶρις ταχεῖα.

Πισθέταιρος
Πάραλος ἢ Σαλαμινία;

Ἶ
ρις

1205
τί δὲ τοῦτο;

Πισθέταιρος
ταυτηνί τις οὐ συλλήψεται
ἀναπτόμενος τρίορχος;

Ἶ
ρις
ἐμὲ συλλήψεται;
τί ποτ᾽ ἐστὶ τουτὶ τὸ κακόν;

Πισθέταιρος
οἰμώξει μακρά.

Ἶ
ρις

ἄτοπόν γε τουτὶ πρᾶγμα.

Πισθέταιρος
κατὰ ποίας πύλας
εἰσῆλθες ἐς τὸ τεῖχος ὦ μιαρωτάτη;

Ἶ
ρις

1210
οὐκ οἶδα μὰ Δί᾽ ἔγωγε κατὰ ποίας πύλας.

Πισθέταιρος

ἤκουσας αὐτῆς οἷον εἰρωνεύεται;
πρὸς τοὺς κολοιάρχας προσῆλθες; οὐ λέγεις;
σφραγῖδ᾽ ἔχεις παρὰ τῶν πελαργῶν;

Ἶ
ρις
τί τὸ κακόν.

Πισθέταιρος

οὐκ ἔλαβες;

Ἶ
ρις
ὑγιαίνεις μέν;

Πισθέταιρος
οὐδὲ σύμβολον
1215
ἐπέβαλεν ὀρνίθαρχος οὐδείς σοι παρών;

Ἶ
ρις

μὰ Δί᾽ οὐκ ἔμοιγ᾽ ἐπέβαλεν οὐδεὶς ὦ μέλε.

Πισθέταιρος

κἄπειτα δῆθ᾽ οὕτω σιωπῇ διαπέτει
διὰ τῆς πόλεως τῆς ἀλλοτρίας καὶ τοῦ χάους;

Ἶ
ρις

ποίᾳ γὰρ ἄλλῃ χρὴ πέτεσθαι τοὺς θεούς;

Πισθέταιρος

1220
οὐκ οἶδα μὰ Δί᾽ ἔγωγε: τῇδε μὲν γὰρ οὔ.
ἀδικεῖς δὲ καὶ νῦν. ἆρά γ᾽ οἶσθα τοῦθ᾽ ὅτι
δικαιότατ᾽ ἂν ληφθεῖσα πασῶν Ἰρίδων
ἀπέθανες, εἰ τῆς ἀξίας ἐτύγχανες;

Ἶ
ρις

ἀλλ᾽ ἀθάνατός εἰμ᾽.

Πισθέταιρος
ἀλλ᾽ ὅμως ἂν ἀπέθανες.
1225
δεινότατα γάρ τοι πεισόμεσθ᾽, ἐμοὶ δοκεῖ,
εἰ τῶν μὲν ἄλλων ἄρχομεν, ὑμεῖς δ᾽ οἱ θεοὶ
ἀκολαστανεῖτε, κοὐδέπω γνώσεσθ᾽ ὅτι
ἀκροατέον ὑμῖν ἐν μέρει τῶν κρειττόνων.
φράσον δέ τοί μοι τὼ πτέρυγε ποῖ ναυστολεῖς;

Ἶ
ρις

1230
ἐγώ; πρὸς ἀνθρώπους πέτομαι παρὰ τοῦ πατρὸς
φράσουσα θύειν τοῖς Ὀλυμπίοις θεοῖς
μηλοσφαγεῖν τε βουθύτοις ἐπ᾽ ἐσχάραις
κνισᾶν τ᾽ ἀγυιάς.

Πισθέταιρος
τί σὺ λέγεις; ποίοις θεοῖς;

Ἶ
ρις

ποίοισιν; ἡμῖν τοῖς ἐν οὐρανῷ θεοῖς.

Πισθέταιρος

1235
θεοὶ γὰρ ὑμεῖς;

Ἶ
ρις
τίς γάρ ἐστ᾽ ἄλλος θεός;

Πισθέταιρος

ὄρνιθες ἀνθρώποισι νῦν εἰσιν θεοί,
οἷς θυτέον αὐτούς, ἀλλὰ μὰ Δί᾽ οὐ τῷ Διί.

Ἶ
ρις

ὦ μῶρε μῶρε μὴ θεῶν κίνει φρένας
δεινάς, ὅπως μή σου γένος πανώλεθρον
1240
Διὸς μακέλλῃ πᾶν ἀναστρέψῃ Δίκη,
λιγνὺς δὲ σῶμα καὶ δόμων περιπτυχὰς
καταιθαλώσῃ σου Λικυμνίαις βολαῖς.

Πισθέταιρος

ἄκουσον αὕτη: παῦε τῶν παφλασμάτων:
ἔχ᾽ ἀτρέμα. φέρ᾽ ἴδω, πότερα Λυδὸν ἢ Φρύγα
1245
ταυτὶ λέγουσα μορμολύττεσθαι δοκεῖς;
ἆρ᾽ οἶσθ᾽ ὅτι Ζεὺς εἴ με λυπήσει πέρα,
μέλαθρα μὲν αὐτοῦ καὶ δόμους Ἀμφίονος
καταιθαλώσω πυρφόροισιν αἰετοῖς;
πέμψω δὲ πορφυρίωνας ἐς τὸν οὐρανὸν
1250
ὄρνις ἐπ᾽ αὐτὸν παρδαλᾶς ἐνημμένους
πλεῖν ἑξακοσίους τὸν ἀριθμόν. καὶ δή ποτε
εἷς Πορφυρίων αὐτῷ παρέσχε πράγματα.
σὺ δ᾽ εἴ με λυπήσεις τι, τῆς διακόνου
πρώτης ἀνατείνας τὼ σκέλει διαμηριῶ
1255
τὴν Ἶριν αὐτήν, ὥστε θαυμάζειν ὅπως
οὕτω γέρων ὢν στύομαι τριέμβολον.

Ἶ
ρις

διαρραγείης ὦ μέλ᾽ αὐτοῖς ῥήμασιν.

Πισθέταιρος

οὐκ ἀποσοβήσεις; οὐ ταχέως; εὐρὰξ πατάξ.

Ἶ
ρις

ἦ μήν σε παύσει τῆς ὕβρεως οὑμὸς πατήρ.

Πισθέταιρος

1260
οἴμοι τάλας. οὔκουν ἑτέρωσε πετομένη
καταιθαλώσεις τῶν νεωτέρων τινά;

Χορός

ἀποκεκλῄκαμεν διογενεῖς θεοὺς
μηκέτι τὴν ἐμὴν διαπερᾶν πόλιν,
1265
μηδέ γέ τιν᾽ ἱερόθυτον ἀνὰ δάπεδον ἔτι
τῇδε βροτῶν θεοῖσι πέμπειν καπνόν.

Πισθέταιρος

δεινόν γε τὸν κήρυκα τὸν παρὰ τοὺς βροτοὺς
1270
οἰχόμενον, εἰ μηδέποτε νοστήσει πάλιν.

Κ
ῆ
ρυξ

ὦ Πισθέταιρ᾽ ὦ μακάρι᾽ ὦ σοφώτατε,
ὦ κλεινότατ᾽ ὦ σοφώτατ᾽ ὦ γλαφυρώτατε,
ὦ τρισμακάρι᾽ ὦ κατακέλευσον.

Πισθέταιρος
τί σὺ λέγεις;

Κ
ῆ
ρυξ

στεφάνῳ σε χρυσῷ τῷδε σοφίας οὕνεκα
1275
στεφανοῦσι καὶ τιμῶσιν οἱ πάντες λεῴ.

Πισθέταιρος

δέχομαι. τί δ᾽ οὕτως οἱ λεῲ τιμῶσί με;

Κ
ῆ
ρυξ

ὦ κλεινοτάτην αἰθέριον οἰκίσας πόλιν,
οὐκ οἷσθ᾽ ὅσην τιμὴν παρ᾽ ἀνθρώποις φέρει,
ὅσους τ᾽ ἐραστὰς τῆσδε τῆς χώρας ἔχεις.
1280
πρὶν μὲν γὰρ οἰκίσαι σε τήνδε τὴν πόλιν,
ἐλακωνομάνουν ἅπαντες ἄνθρωποι τότε,
ἐκόμων ἐπείνων ἐρρύπων ἐσωκράτουν
σκυτάλι᾽ ἐφόρουν, νυνὶ δ᾽ ὑποστρέψαντες αὖ
ὀρνιθομανοῦσι, πάντα δ᾽ ὑπὸ τῆς ἡδονῆς
1285
ποιοῦσιν ἅπερ ὄρνιθες ἐκμιμούμενοι:
πρῶτον μὲν εὐθὺς πάντες ἐξ εὐνῆς ἅμα
ἐπέτονθ᾽ ἕωθεν ὥσπερ ἡμεῖς ἐπὶ νομόν:
κἄπειτ᾽ ἂν ἅμα κατῆραν ἐς τὰ βιβλία:
εἶτ᾽ ἀπενέμοντ᾽ ἐνταῦθα τὰ ψηφίσματα.
1290
ὠρνιθομάνουν δ᾽ οὕτω περιφανῶς ὥστε καὶ
πολλοῖσιν ὀρνίθων ὀνόματ᾽ ἦν κείμενα.
πέρδιξ μὲν εἷς κάπηλος ὠνομάζετο
χωλός, Μενίππῳ δ᾽ ἦν χελιδὼν τοὔνομα,
Ὀπουντίῳ δ᾽ ὀφθαλμὸν οὐκ ἔχων κόραξ,
1295
κορυδὸς Φιλοκλέει, χηναλώπηξ Θεογένει,
ἶβις Λυκούργῳ, Χαιρεφῶντι νυκτερίς,
Συρακοσίῳ δὲ κίττα: Μειδίας δ᾽ ἐκεῖ
ὄρτυξ ἐκαλεῖτο: καὶ γὰρ ᾔκειν ὄρτυγι
ὑπὸ στυφοκόπου τὴν κεφαλὴν πεπληγμένῳ.
1300
ᾖδον δ᾽ ὑπὸ φιλορνιθίας πάντες μέλη,
ὅπου χελιδὼν ἦν τις ἐμπεποιημένη
ἢ πηνέλοψ ἢ χήν τις ἢ περιστερὰ
ἢ πτέρυγες, ἢ πτεροῦ τι καὶ σμικρὸν προσῆν.
τοιαῦτα μὲν τἀκεῖθεν. ἓν δέ σοι λέγω:
1305
ἥξουσ᾽ ἐκεῖθεν δεῦρο πλεῖν ἢ μύριοι
πτερῶν δεόμενοι καὶ τρόπων γαμψωνύχων:
ὥστε πτερῶν σοι τοῖς ἐποίκοις δεῖ ποθέν.

Πισθέταιρος

οὐκ ἆρα μὰ Δί᾽ ἡμῖν ἔτ᾽ ἔργον ἑστάναι.
ἀλλ᾽ ὡς τάχιστα σὺ μὲν ἰὼν τὰς ἀρρίχους
1310
καὶ τοὺς κοφίνους ἅπαντας ἐμπίμπλη πτερῶν:
Μανῆς δὲ φερέτω μοι θύραζε τὰ πτερά:
ἐγὼ δ᾽ ἐκείνων τοὺς προσιόντας δέξομαι.

Χορός

ταχὺ δὴ πολυάνορα τάνδε πόλιν
καλεῖ τις ἀνθρώπων.

Πισθέταιρος

1315
τύχη μόνον προσείη.

Χορός

κατέχουσι δ᾽ ἔρωτες ἐμᾶς πόλεως.

Πισθέταιρος

θάττον φέρειν κελεύω.

Χορός

τί γὰρ οὐκ ἔνι ταύτῃ
καλὸν ἀνδρὶ μετοικεῖν;
1320
Σοφία Πόθος Ἀμβροσία Χάριτες
τό τε τῆς ἀγανόφρονος Ἡσυχίας
εὐήμερον πρόσωπον.

Πισθέταιρος

ὡς βλακικῶς διακονεῖς: οὐ θᾶττον ἐγκονήσεις;

Χορός

1325
φερέτω κάλαθον ταχύ τις πτερύγων,
σὺ δ᾽ αὖθις ἐξόρμα —

Πισθέταιρος

τύπτων γε τοῦτον ὡδί.

Χορός

πάνυ γὰρ βραδύς ἐστί τις ὥσπερ ὄνος.

Πισθέταιρος

Μανῆς γάρ ἐστι δειλός.

Χορός

1330
σὺ δὲ τὰ πτερὰ πρῶτον
διάθες τάδε κόσμῳ,
τά τε μουσίχ᾽ ὁμοῦ τά τε μαντικὰ καὶ
τὰ θαλάττι᾽. ἔπειτα δ᾽ ὅπως φρονίμως
πρὸς ἄνδρ᾽ ὁρῶν πτερώσεις.

Πισθέταιρος

1335
οὔ τοι μὰ τὰς κερχνῇδας ἔτι σοῦ σχήσομαι,
οὕτως ὁρῶν σε δειλὸν ὄντα καὶ βραδύν.

Πατραλοίας

γενοίμαν αἰετὸς ὑψιπέτας,
ὡς ἀμποταθείην ὑπὲρ ἀτρυγέτου
γλαυκᾶς ἐπ᾽ οἶδμα λίμνας.

Πισθέταιρος

1340
ἔοικεν οὐ ψευδαγγελήσειν ἅγγελος.
ᾁδων γὰρ ὅδε τις αἰετοὺς προσέρχεται.

Πατραλοίας

αἰβοῖ:
οὐκ ἔστιν οὐδὲν τοῦ πέτεσθαι γλυκύτερον:
ὀρνιθομανῶ γὰρ καὶ πέτομαι καὶ βούλομαι
1345
οἰκεῖν μεθ᾽ ὑμῶν κἀπιθυμῶ τῶν νόμων.

Πισθέταιρος

ποίων νόμων; πολλοὶ γὰρ ὀρνίθων νόμοι.

Πατραλοίας

πάντων: μάλιστα δ᾽ ὅτι καλὸν νομίζεται
τὸν πατέρα τοῖς ὄρνισιν ἄγχειν καὶ δάκνειν.

Πισθέταιρος

καὶ νὴ Δί᾽ ἀνδρεῖόν γε πάνυ νομιζομεν,
1350
ὃς ἂν πεπλήγῃ τὸν πατέρα νεοττὸς ὤν.

Πατραλοίας

διὰ ταῦτα μέντοι δεῦρ᾽ ἀνοικισθεὶς ἐγὼ
ἄγχειν ἐπιθυμῶ τὸν πατέρα καὶ πάντ᾽ ἔχειν.

Πισθέταιρος

ἀλλ᾽ ἔστιν ἡμῖν τοῖσιν ὄρνισιν νόμος
παλαιὸς ἐν ταῖς τῶν πελαργῶν κύρβεσιν:
1355
ἐπὴν ὁ πατὴρ ὁ πελαργὸς ἐκπετησίμους
πάντας ποιήσῃ τοὺς πελαργιδέας τρέφων,
δεῖ τοὺς νεοττοὺς τὸν πατέρα πάλιν τρέφειν.

Πατραλοίας

ἀπέλαυσά τἄρα νὴ Δί᾽ ἐλθὼν ἐνθαδί,
εἴπερ γέ μοι καὶ τὸν πατέρα βοσκητέον.

Πισθέταιρος

1360
οὐδέν γ᾽. ἐπειδήπερ γὰρ ἦλθες ὦ μέλε
εὔνους, πτερώσω σ᾽ ὥσπερ ὄρνιν ὀρφανόν.
σοὶ δ᾽ ὦ νεανίσκ᾽ οὐ κακῶς ὑποθήσομαι,
ἀλλ᾽ οἷάπερ αὐτὸς ἔμαθον ὅτε παῖς ἦ. σὺ γὰρ
τὸν μὲν πατέρα μὴ τύπτε: ταυτηνδὶ λαβὼν
1365
τὴν πτέρυγα καὶ τουτὶ τὸ πλῆκτρον θἀτέρᾳ,
νομίσας ἀλεκτρυόνος ἔχειν τονδὶ λόφον,
φρούρει στρατεύου μισθοφορῶν σαυτὸν τρέφε,
τὸν πατέρ ἔα ζῆν: ἀλλ᾽ ἐπειδὴ μάχιμος εἶ,
ἐς τἀπὶ Θρᾴκης ἀποπέτου κἀκεῖ μάχου.

Πατραλοίας

1370
νὴ τὸν Διόνυσον εὖ γέ μοι δοκεῖς λέγειν,
καὶ πείσομαί σοι.

Πισθέταιρος
νοῦν ἄρ᾽ ἔξεις νὴ Δία.

Κινησίας

ἀναπέτομαι δὴ πρὸς Ὄλυμπον πτερύγεσσι κούφαις:
πέτομαι δ᾽ ὁδὸν ἄλλοτ᾽ ἐπ᾽ ἄλλαν μελέων —

Πισθέταιρος

1375
τουτὶ τὸ πρᾶγμα φορτίου δεῖται πτερῶν.

Κινησίας

ἀφόβῳ φρενὶ σώματί τε νέαν ἐφέπων —

Πισθέταιρος

ἀσπαζόμεσθα φιλύρινον Κινησίαν.
τί δεῦρο πόδα σὺ κυλλὸν ἀνὰ κύκλον κυκλεῖς;

Κινησίας

1380
ὄρνις γενέσθαι βούλομαι λιγύφθογγος ἀηδών.

Πισθέταιρος

παῦσαι μελῳδῶν, ἀλλ᾽ ὅ τι λέγεις εἰπέ μοι.

Κινησίας

ὑπὸ σοῦ πτερωθεὶς βούλομαι μετάρσιος
ἀναπτόμενος ἐκ τῶν νεφελῶν καινὰς λαβεῖν
1385
ἀεροδονήτους καὶ νιφοβόλους ἀναβολάς.

Πισθέταιρος

ἐκ τῶν νεφελῶν γὰρ ἄν τις ἀναβολὰς λάβοι;

Κινησίας

κρέμαται μὲν οὖν ἐντεῦθεν ἡμῶν ἡ τέχνη.
τῶν διθυράμβων γὰρ τὰ λαμπρὰ γίγνεται
ἀέρια καὶ σκότιά γε καὶ κυαναυγέα
1390
καὶ πτεροδόνητα: σὺ δὲ κλύων εἴσει τάχα.

Πισθέταιρος

οὐ δῆτ᾽ ἔγωγε.

Κινησίας
νὴ τὸν Ἡρακλέα σύ γε.
ἅπαντα γὰρ δίειμί σοι τὸν ἀέρα.

Κινησίας

εἴδωλα πετεινῶν
αἰθεροδρόμων
οἰωνῶν ταναοδείρων —

Πισθέταιρος

1395
ὠόπ.

Κινησίας

τὸν ἁλάδρομον ἁλάμενος
ἅμ᾽ ἀνεμων πνοαῖσι βαίην.

Πισθέταιρος

νὴ τὸν Δί᾽ ἦ ‘γώ σου καταπαύσω τὰς πνοάς.

Κινησίας

τοτὲ μὲν νοτίαν στείχων πρὸς ὁδόν,
τοτὲ δ᾽ αὖ βορέᾳ σῶμα πελάζων
1400
ἀλίμενον αἰθέρος αὔλακα τέμνων.

Κινησίας

χαρίεντά γ᾽ ὦ πρεσβῦτ᾽ ἐσοφίσω καὶ σοφά.

Πισθέταιρος

οὐ γὰρ σὺ χαίρεις πτεροδόνητος γενόμενος;

Κινησίας

ταυτὶ πεποίηκας τὸν κυκλιοδιδάσκαλον,
ὂς ταῖσι φυλαῖς περιμάχητός εἰμ᾽ ἀεί;

Πισθέταιρος

1405
βούλει διδάσκειν καὶ παρ᾽ ἡμῖν οὖν μένων
Λεωτροφίδῃ χορὸν πετομένων ὀρνέων
Κεκροπίδα φυλήν;

Κινησίας
καταγελᾷς μου, δῆλος εἶ.
ἀλλ᾽ οὖν ἔγωγ᾽ οὐ παύσομαι, τοῦτ᾽ ἴσθ᾽ ὅτι,
πρὶν ἂν πτερωθεὶς διαδράμω τὸν ἀέρα.

Συκοφάντης

1410
ὄρνιθες τίνες οὐδὲν ἔχοντες πτεροποίκιλοι,
τανυσίπτερε ποικίλα χελιδοῖ;

Πισθέταιρος

τουτὶ τὸ κακὸν οὐ φαῦλον ἐξεγρήγορεν.
ὅδ᾽ αὖ μινυρίζων δεῦρό τις προσέρχεται.

Συκοφάντης

1415
τανυσίπτερε ποικίλα μάλ᾽ αὖθις.

Πισθέταιρος

ἐς θοἰμάτιον τὸ σκόλιον ᾁδειν μοι δοκεῖ,
δεῖσθαι δ᾽ ἔοικεν οὐκ ὀλίγων χελιδόνων.

Συκοφάντης

τίς ὁ πτερῶν δεῦρ᾽ ἐστὶ τοὺς ἀφικνουμένους;

Πισθέταιρος

ὁδὶ πάρεστιν: ἀλλ᾽ ὅτου δεῖ χρὴ λέγειν.

Συκοφάντης

1420
πτερῶν πτερῶν δεῖ: μὴ πύθῃ τὸ δεύτερον.

Πισθέταιρος

μῶν εὐθὺ Πελλήνης πέτεσθαι διανοεῖ;