Four Blondes (2 page)

'Jezus, ik heb je gemist, Janey,' zei hij.

Hij haalde haar op in een Rolls Royce-limousine. Zijn haar was rood geverfd voor zijn meest recente filmrol, maar aan de wortels was alweer een paar centimeter zwart te zien. 'Wat doe jij tegenwoordig, meid?' vroeg hij. 'Nog steeds aan het acteren?'

'Ik doe mijn hele leven al niets anders dan acteren,' zei Janey.

Toen ze in de club waren, sloeg Alan in hoog tempo drie martini's achterover. Janey zat dicht naast hem, fluisterde in zijn oor en giechelde veel. Ze was niet echt geïnteresseerd in Alan, die eigenlijk een sukkel was die heel goed bij een wasstraat zou kunnen werken - wat ook precies het werk was dat hij tussen twee klussen in had gedaan, in de periode voordat hij beroemd was. Maar dat hoefde verder niemand te weten. Het werkte geweldig statusverhogend om samen met Alan gezien te worden, zeker als ze de indruk wist te wekken dat het wel eens wat zou kunnen worden tussen hen.

Alan was dronken en stak de plastic zwaardjes uit zijn martini in zijn kroeshaar. 'Wat wil je eigenlijk, Janey?' vroeg hij. 'Wat wil jij bereiken in je leven?'

'Ik wil een fijne zomer hebben,' zei Janey.

Ze stond op om naar het toilet te gaan. Ze kwam langs Redmon Richardly, de schrijver uit het Zuiden die de reputatie had een gevaarlijk man te zijn. 'Janey, Janey,' zei hij. 'Wat ben ik blij je te zien.'

'Echt waar?' zei Janey. 'Je bent anders nooit blij me te zien.'

'Ik ben altijd blij om je te zien. Je bent een van mijn beste vriendinnen,' zei Redmon. Er zat nog een andere man aan zijn tafeltje. Kort, donker haar. Gebronsde huid. Slank. Te aantrekkelijk. Precies waar Janey van hield. 'Zie je nou? Zei ik niet dat Janey een intelligent model is?' zei Redmon tegen de andere man.

De man glimlachte. 'Intelligent en model. Wat kun je je beter wensen?'

'Dom en model. Dat hebben de meeste mannen liever,' zei Janey. Ze lachte terug, zich maar al te goed bewust van haar stralend witte tanden.

'Zack Manners. Janey Wilcox,' zei Redmon. 'Zack komt net uit Engeland. Hij is op zoek naar een huis in de Hamptons. Misschien kun jij hem helpen.'

'Alleen als ik er in mag wonen,' zei Janey.

'Interessant voorstel,' zei Zack.

Janey ging boven naar het toilet. Haar hart bonsde in haar keel. Zack Manners was die invloedrijke Engelse platenproducer. Ze stond in de rij voor de wc. Redmon Richardly dook achter haar op. 'Ik wil hem,' zei Janey.

'Wie? Zack?' Hij lachte. 'Jij en nog een miljoen andere vrouwen, over de hele wereld.'

'Kan me niet schelen,' zei Janey. 'Ik wil hem hebben. En hij zoekt een huis in de Hamptons.'

'Maar-je-krijgt-hem-niet,' zei Redmon.

'Waarom niet?' stampvoette Janey.

Redmon sloeg zijn armen om haar heen, alsof hij haar wilde kussen. Hij kon dergelijke dingen ongestraft doen. 'Ga vanavond met mij mee naar huis.'

'Waarom?'

'Dat is leuk.'

'Leuk. Daar koop ik niks voor.'

'Poeier die halve gare waar je mee bent af en ga met mij mee. Wat moet je trouwens met zo'n sukkel? Het kan me niet schelen of hij beroemd is of niet, het is en blijft een sukkel.'

'Tja, maar door met zo'n sukkel om te gaan krijg ik wel meer aandacht van mannen als jij.'

'Schei toch uit.'

'Ik wil gewoon een fijne zomer,' zei Janey. 'Met Zack.'

Janey en Alan vertrokken een half uur later, nadat Alan per ongeluk twee martini's had omgegooid. Op weg naar de uitgang kwamen ze langs het tafeltje van Redmon. Janey stak achteloos haar hand in de kontzak van Alan's spijkerbroek. Toen keek ze over haar schouder naar Zack.

'Bel me maar,' zei Redmon heel hard.

Janey Wilcox hoorde de naam van Harold Vane, de miljardair, voor het eerst op het toilet van een club. Dat was twee jaar geleden, en hoewel Harold een klein mannetje met een piepstemmetje bleek te zijn - met een glimmende, ronde schedel en immer glimmende schoenen - hij liet zijn personeel zijn Docksiders oppoetsen tot hoogglans - bleek hij een van de beste zomers. 'Ik moet nog een man voor de zomer zien te vinden,' had Janey tegen haar vriendin Allison gejammerd, waarop er uit een van de wc-hokjes een stem klonk: 'Harold Vane.'

Harold bezat een groot herenhuis met gepleisterde muren aan Gin Lane in Southampton. Er was een diepe tuin aan de voorkant van het huis en een wat kleiner gazon aan de achterkant, dat geleidelijk afliep in de richting van de duinen en het strand. Zowel op zaterdag als op zondag werd er een lunch gebruikt met twee gangen en wijn. Er was een kok en er was Skaaden, een man die cocktails bereidde en vrijwel onopgemerkt het eten opdiende op zilveren schalen. Het terrein kon slechts worden betreden door een smeedijzeren hek, waar aan de ene kant een H op stond en aan de andere kant een v. Harold had een bodyguard, die eruitzag als een tuinman maar wel een pistool droeg.

'Ben je nooit bang dat een van die kerels erachter komt wat je in je schild voert?' had Allison gevraagd. Dat was aan het begin van de Harold-zomer, toen Janey Allison, die samen met iemand anders een huisje in Bridgehampton deelde, had gevraagd een dagje langs te komen.

'Hoe bedoel je?' vroeg Janey, met de tuinman in gedachten.

'dat je ze gebruikt. Vanwege hun buitenhuis.'

'Ik ben een feministe,' zei Janey. 'Het gaat me om de herverdeling van rijkdom.' Ze lagen op ligstoelen aan het zwembad, en Skaaden voorzag hen van glazen ijsthee.

'Waar is Harold trouwens?' vroeg Allison. Ze had uitpuilende grijze ogen - hoe ze zich ook zou opmaken, aantrekkelijk zou ze nooit worden, dacht Janey. Ze had die vraag al zien aankomen. Allison was een soort professionele boezemvriendin van de crème de la crème - zodra ze de deur uit was zou ze waarschijnlijk iedereen die ze kende bellen om te zeggen dat ze bij Harold Vane had geluncht, en dat ze nu heel goed bevriend waren. Sterker nog, Janey vermoedde dat Allison, zodra Janey en Harold aan het einde van de zomer uit elkaar zouden gaan, haar uiterste best zou doen de vriendschap met hem aan te halen. Ze zou hem geregeld uitnodigen om wat te komen drinken, en als ze hem op een feestje tegen het lijf liep zou ze een hand op zijn arm leggen en grappen in zijn oor fluisteren in de hoop hem aan het lachen te maken.

'Harold zit op de plee,' zei Janey. Ze had een zachte, meisjesachtige stem, en ondanks haar beeldschone gezicht en dito figuur wist ze heel goed dat haar stem in feite haar geheime wapen was - dankzij haar stem kon ze ongestraft zeggen wat ze maar wilde. 'Hij zit elke avond voordat hij de deur uit gaat een uur op de plee, en in het weekend zit hij er elke ochtend een uur en aan het eind van de middag ook nog eens een uur. Er gaat echt een substantieel deel van de dag mee heen. Afgelopen weekend hebben we een boekpresentatie gemist, domweg omdat hij niet van de plee wilde komen.'

'Wat doet hij daar dan?'

Janey haalde haar schouders op. 'Geen idee. Poepen. Lezen. Hoewel ik niet begrijp waarom iemand er een uur over moet doen om te poepen. Ik zeg steeds tegen hem dat het niet goed is voor zijn ingewanden.'

'Het is waarschijnlijk de enige plek waar hij alles even los kan laten.'

'Welnee,' zei Janey, 'hij heeft er telefoon en e-mail.' Ze keek Allison aan. 'Vergeet wat ik net heb gezegd, oké?' Ze zag al voor zich hoe Allison tijdens dineetjes zou rondbazuinen dat Harold Vane een uur op de plee zat, druk telefonerend en e-mails versturend, en dat bezorgde haar een schuldgevoel. Tenslotte had Harold haar nog nooit onaardig bejegend of zelfs maar een onaardige opmerking gemaakt, en om eerlijk te zijn was ze zelfs een beetje verliefd op hem.

Dat was het verrassende aan Harold. In het begin had ze zich er niet eens toe kunnen zetten met hem naar bed te gaan - maar toen het er eenmaal van was gekomen, de tweede zaterdag na Memorial Day, vroeg ze zich af waarom ze er zo lang mee had gewacht. Harold was lekker dwingend in bed - hij zei wat hij wilde dat ze deed en wat voor positie ze moest innemen - later die zomer schoor hij al haar schaamhaar af en zei dat ze naakt moest gaan zonnebaden.

En hij had een enorme penis.

Het edele deel was zelfs zo groot dat telkens als er die zomer een vrouw naar haar toe kwam om te vragen of het echt waar was dat ze met Harold ging - dat leek vooral te gebeuren op het toilet van de diverse trendy restaurants in de Hamptons die ze frequenteerden - Janey haar lippenstift omhoog- draaide en op vertrouwelijke toon zei dat zijn lui zo gigantisch was dat ze, toen ze hem voor het eerst zag, had gezegd dat hij het wel kon vergeten dat geval in haar te steken. Vervolgens ging ze aandachtig verder met het stiften van haar geopende mond. Het was misschien niet erg discreet om over Harold's pik te praten, maar aan de andere kant had Janey het idee dat ze hem er een dienst mee bewees - als het uit was met haar, zou het hem aanzienlijk minder moeite kosten andere vrouwen te versieren.

Niet dat hij daar veel moeite mee scheen te hebben. Iedereen leek Harold als een soort goedheiligman te zien. Er hingen voortdurend oude vriendinnen aan de lijn, die aanboden hem in contact te brengen met hun vriendinnen. Harold stond iedereen met raad en daad bij en stuurde de vrouwen in kwestie kleine cadeautjes om hen over een eventuele dip heen te helpen - een mobiele telefoon of een computer - en in een geval droeg hij zelfs de kosten van de crèche voor een vrouw die een buitenechtelijk kind had gebaard. Tijdens Janey's eerste weekend in de Hamptons had hij haar hand gepakt en haar meegetrokken naar zijn garage. 'Ik wil dat je deze zomer alle vrijheid hebt die je je maar kunt wensen,' zei hij. 'Ik voel gewoon dat je een vrouw bent die op haar vrijheid is gesteld.'

'Dat is waar,' zei Janey.

'Anders was je inmiddels wel getrouwd,' zei hij. Hij deed de zijdeur van de garage open en ze daalden drie treetjes af. Hij liep achter haar aan en toen ze onder aan de trap stond, pakte hij haar schouders beet en draaide haar met een ruk om, drukte zijn lippen op die van haar en stak zijn tong in haar mond. Janey had het niet zien aankomen, en ze herinnerde zich naderhand vaag dat ze met haar armen had gemaaid als een insect dat levend op een speld wordt gespietst. Maar de kus was niet onaangenaam geweest.

'Een opwarmertje,' zei hij. Toen wurmde hij zich langs haar en deed het licht aan. 'Je mag kiezen in welke auto je deze zomer wilt rijden,' zei hij. Er stonden een Range Rover en twee Mercedessen - een 550 coupé en een SL cabriolet. 'Er is alleen één maar aan verbonden. Je kunt niet halverwege de zomer van gedachten veranderen. Ik wil niet dat je naar me toe komt en zegt "Ik wil de Range Rover", als je al voor de Mercedes hebt gekozen.'

'En als ik ze nou geen van alle wil?' zei Janey. 'Stel nou dat ik een Maserati wil?'

'We gaan natuurlijk geen verwend nest van je maken,' zei Harold. 'Uiteindelijk zul je nog een hekel aan me krijgen, omdat geen enkele man ooit zo lief voor je zal zijn.'

'Dat is waarschijnlijk wel zo,' zei ze en legde liefdevol haar wijsvinger tegen zijn neus.

'Waarom trouw je niet met hem?' siste Allison haar die hele zomer toe.

'O nee, dat zou ik niet kunnen,' zei Janey. 'Ik zou nooit met een man kunnen trouwen waar ik niet tot over mijn oren verliefd op ben.'

'Ik zou binnen twee tellen verliefd op hem kunnen worden,'zei Allison.

'Dat geloof ik graag,' zei Janey, en voegde er maar niet aan toe dat Allison bij lange na niet aantrekkelijk genoeg was om een man als Harold te kunnen boeien.

Harold nam Janey tot op zekere hoogte serieus. 'Wees nou verstandig,' zei hij. 'Maak iets van je leven. Laat mij je helpen.'

Janey zei dat ze altijd al iets belangrijks had willen doen, zoals iets in de journalistiek, of een roman schrijven. Zodoende nodigde Harold op een zondag een vrouwelijke hoofdredacteur uit voor een brunch. Harold serveerde altijd cappuccino in veel te grote koppen, en Janey herinnerde zich hoe de hoofdredactrice, gestoken in een blauwwit jasje met zwierige motieven, de grote kop op haar dijbeen liet balanceren terwijl ze in de tuin zaten.

'Janey wil schrijfster worden,' zei Harold.

'O jee,' zei de hoofdredactrice. Ze bracht de koffiekop naar haar lippen. 'Waarom willen mooie meiden toch altijd iets anders?'

'Niet zo flauw, Maeve,' schaterde Harold. 'Je bent zelf toch ook ooit een mooie meid geweest? Voordat je een slimme meid werd.'

'En voordat jij een vermogend man werd,' zei Maeve. 'Wat wil je dan precies, schat?'

'Ik wil jouw baan,' zei Janey, met die zachte stem waar niemand ooit aanstoot aan nam.

Toen Janey en Harold eind september uit elkaar gingen, stond ze naderhand letterlijk te huilen op straat. De relatie werd beëindigd in zijn appartement in Park Avenue - ze hadden afgesproken daar eerst wat te drinken en dan uit eten te gaan. Harold zat in zijn werkkamer. Hij dronk whisky en keek naar zijn kostbare Renoir. 'Hé, malle meid,' zei hij. Hij pakte haar hand en leidde haar naar een roodzijden bank. 'Er is iets tussen gekomen. Ik kan vanavond niet met je uit eten.'

'Juist, ja,' zei Janey. Ze had wel zo'n idee wat er zou volgen.

'Ik heb erg genoten van je gezelschap, deze zomer,' zei hij. 'Maar-'

'- het is afgelopen,' zei Janey.

'Het gaat niet om jou,' zei Harold. 'Het komt door mij. Ik wil niet trouwen, en ik moet eerlijk bekennen dat er een andere vrouw is waar ik iets mee wil.'

'Spaar me,' zei Janey. Ze stond op. 'Ik wilde er vanavond zelf ook al een punt achter zetten. Dat is nou toevallig, hè?'

Het was kil. Janey droeg een dun colbertje van blauwe zijde en toen Harold met haar meeliep naar de deur, zag ze Skaaden al met haar overjas over zijn arm in de hal staan. Harold had zich niet alleen voorgenomen het die avond uit te maken, hij had het zelfs van tevoren doorgesproken met Skaaden. Terwijl Skaaden haar in haar jas hielp, vroeg ze zich af wat Harold tegen hem had gezegd. De jongedame komt een drankje drinken, maar zal spoedig weer vertrekken. Het kan zijn dat ze overstuur is, dus zorg dat je haar jas alvast bij de hand hebt. Ze glimlachte. 'Dag, Harold,' zei ze. Ze gaf hem een hand, maar stond wel toe dat hij een kus op haar wang drukte.

Ze hield het vol tot aan de hoek, boog zich toen over een vuilnisbak en begon te snikken. Ze hield een inwendige dialoog.

Kop op, zei de ene stem, dit is je al honderden keren eerder overkomen. Je zou er onderhand toch wel aan gewend moeten zijn.

Maar het doet nog steeds pijn, zei de andere stem.

Zo erg is het nou ook weer niet. Harold was klein en lelijk en je zou hoe dan ook nooit met hem zijn getrouwd. Bovendien zit hij elke dag een uur op de plee.