Delphi Complete Works of Aristophanes (Illustrated) (Delphi Ancient Classics) (93 page)

Φιλοκλέων
ποίαν αὐλητρίδα;
1370
τί ταῦτα ληρεῖς ὥσπερ ἀπὸ τύμβου πεσών;

Βδελυκλέων

νὴ τὸν Δί᾽ αὕτη πού ‘στί σοί γ᾽ ἡ Δαρδανίς.

Φιλοκλέων

οὔκ, ἀλλ᾽ ἐν ἀγορᾷ τοῖς θεοῖς δᾲς κάεται.

Βδελυκλέων

δᾲς ἥδε;

Φιλοκλέων
δᾲς δῆτ᾽. οὐχ ὁρᾷς ἐστιγμένην;

Βδελυκλέων

τί δὲ τὸ μέλαν τοῦτ᾽ ἐστὶν αὐτῆς τοὐν μέσῳ;

Φιλοκλέων

1375
ἡ πίττα δήπου καομένης ἐξέρχεται.

Βδελυκλέων

ὁ δ᾽ ὄπισθεν οὐχὶ πρωκτός ἐστιν οὑτοσί;

Φιλοκλέων

ὄζος μὲν οὖν τῆς δᾳδὸς οὗτος ἐξέχει.

Βδελυκλέων

τί λέγεις σύ; ποῖος ὄζος; οὐκ εἶ δεῦρο σύ;

Φιλοκλέων

ἆ ἆ τί μέλλεις δρᾶν;

Βδελυκλέων
ἄγειν ταύτην λαβὼν
1380
ἀφελόμενός σε καὶ νομίσας εἶναι σαπρὸν
κοὐδὲν δύνασθαι δρᾶν.

Φιλοκλέων
ἄκουσόν νυν ἐμοῦ.
Ὀλυμπίασιν, ἡνίκ᾽ ἐθεώρουν ἐγώ,
Ἐφουδίων ἐμαχέσατ᾽ Ἀσκώνδᾳ καλῶς
ἤδη γέρων ὤν: εἶτα τῇ πυγμῇ θενὼν
1385
ὁ πρεσβύτερος κατέβαλε τὸν νεώτερον.
πρὸς ταῦτα τηροῦ μὴ λάβῃς ὑπώπια.

Βδελυκλέων

νὴ τὸν Δί᾽ ἐξέμαθές γε τὴν Ὀλυμπίαν.

Αρτόπωλις

ἴθι μοι παράστηθ᾽, ἀντιβολῶ πρὸς τῶν θεῶν.
ὁδὶ γὰρ ἁνήρ ἐστιν ὅς μ᾽ ἀπώλεσεν
1390
τῇ δᾳδὶ παίων, κἀξέβαλεν ἐντευθενὶ
ἄρτους δέκ᾽ ὀβολῶν κἀπιθήκην τέτταρας.

Βδελυκλέων

ὁρᾷς ἃ δέδρακας; πράγματ᾽ αὖ δεῖ καὶ δίκας
ἔχειν διὰ τὸν σὸν οἶνον.

Φιλοκλέων
οὐδαμῶς γ᾽, ἐπεὶ
λόγοι διαλλάξουσιν αὐτὰ δεξιοί:
1395
ὥστ᾽ οἶδ᾽ ὁτιὴ ταύτῃ διαλλαχθήσομαι.

Αρτόπωλις

οὔτοι μὰ τὼ θεὼ καταπροίξει Μυρτίας
τῆς Ἀγκυλίωνος θυγατέρος καὶ Σωστράτης,
οὕτω διαφθείρας ἐμοῦ τὰ φορτία.

Φιλοκλέων

ἄκουσον ὦ γύναι: λόγον σοι βούλομαι
1400
λέξαι χαρίεντα.

Αρτόπωλις
μὰ Δία μὴ ‘μοί γ᾽ ὦ μέλε.

Φιλοκλέων

Αἴσωπον ἀπὸ δείπνου βαδίζονθ᾽ ἑσπέρας
θρασεῖα καὶ μεθύση τις ὑλάκτει κύων.
κἄπειτ᾽ ἐκεῖνος εἶπεν, ‘ὦ κύον κύον,
εἰ νὴ Δί᾽ ἀντὶ τῆς κακῆς γλώττης ποθὲν
1405
πυροὺς πρίαιο, σωφρονεῖν ἄν μοι δοκεῖς.’

Αρτόπωλις

καὶ καταγελᾷς μου; προσκαλοῦμαί σ᾽ ὅστις εἶ
πρὸς τοὺς ἀγορανόμους βλάβης τῶν φορτίων,
κλητῆρ᾽ ἔχουσα Χαιρεφῶντα τουτονί.

Φιλοκλέων

μὰ Δί᾽ ἀλλ᾽ ἄκουσον, ἤν τί σοι δόξω λέγειν.
1410
Λᾶσός ποτ᾽ ἀντεδίδασκε καὶ Σιμωνίδης:
ἔπειθ᾽ ὁ Λᾶσος εἶπεν, ‘ὀλίγον μοι μέλει.’

Αρτόπωλις

ἄληθες οὗτος;

Φιλοκλέων
καὶ σὺ δή μοι Χαιρεφῶν
γυναικὶ † κλητεύειν ἐοικὼς † θαψίνῃ,
Ἰνοῖ κρεμαμένῃ πρὸς ποδῶν Εὐριπίδου.

Βδελυκλέων

1415
ὁδί τις ἕτερος, ὡς ἔοικεν, ἔρχεται
καλούμενός σε: τόν γέ τοι κλητῆρ᾽ ἔχει.

Κατήγορος

οἴμοι κακοδαίμων. προσκαλοῦμαί σ᾽ ὦ γέρον
ὕβρεως.

Βδελυκλέων
ὕβρεως; μὴ μὴ καλέσῃ πρὸς τῶν θεῶν:
ἐγὼ γὰρ ὑπὲρ αὐτοῦ δίκην δίδωμί σοι
1420
ἣν ἂν σὺ τάξῃς, καὶ χάριν προσείσομαι.

Φιλοκλέων

ἐγὼ μὲν οὖν αὐτῷ διαλλαχθήσομαι
ἑκών: ὁμολογῶ γὰρ πατάξαι καὶ βαλεῖν.
ἀλλ᾽ ἐλθὲ δευρί: πότερον ἐπιτρέπεις ἐμοί,
ὅ τι χρή μ᾽ ἀποτείσαντ᾽ ἀργύριον τοῦ πράγματος
1425
εἶναι φίλον τὸ λοιπόν, ἢ σύ μοι φράσεις;

Κατήγορος

σὺ λέγε. δικῶν γὰρ οὐ δέομ᾽ οὐδὲ πραγμάτων.

Φιλοκλέων

ἀνὴρ Συβαρίτης ἐξέπεσεν ἐξ ἅρματος,
καί πως κατεάγη τῆς κεφαλῆς μέγα σφόδρα:
ἐτύγχανεν γὰρ οὐ τρίβων ὢν ἱππικῆς.
1430
κἄπειτ᾽ ἐπιστὰς εἶπ᾽ ἀνὴρ αὐτῷ φίλος:
‘ἔρδοι τις ἣν ἕκαστος εἰδείη τέχνην.’
οὕτω δὲ καὶ σὺ παράτρεχ᾽ ἐς τὰ Πιττάλου.

Βδελυκλέων

οὕμοιά σου καὶ ταῦτα τοῖς ἄλλοις τρόποις.

Κατήγορος

ἀλλ᾽ οὖν σὺ μέμνησ᾽ αὐτὸς ἁπεκρίνατο.

Φιλοκλέων

1435
ἄκουε, μὴ φεῦγ᾽. ἐν Συβάρει γυνή ποτε
κατέαξ᾽ ἐχῖνον.

Κατήγορος
ταῦτ᾽ ἐγὼ μαρτύρομαι.

Φιλοκλέων

οὑχῖνος οὖν ἔχων τιν᾽ ἐπεμαρτύρατο:
εἶθ᾽ ἡ Συβαρῖτις εἶπεν, ‘εἰ ναὶ τὰν κόραν
τὴν μαρτυρίαν ταύτην ἐάσας ἐν τάχει
1440
ἐπίδεσμον ἐπρίω, νοῦν ἂν εἶχες πλείονα.’

Κατήγορος

ὕβριζ᾽ ἕως ἂν τὴν δίκην ἅρχων καλῇ.

Βδελυκλέων

οὔτοι μὰ τὴν Δήμητρ᾽ ἔτ᾽ ἐνταυθοῖ μενεῖς,
ἀλλ᾽ ἀράμενος οἴσω σε —

Φιλοκλέων
τί ποιεῖς;

Βδελυκλέων
ὅ τι ποιῶ;
εἴσω φέρω σ᾽ ἐντεῦθεν: εἰ δὲ μή, τάχα
1445
κλητῆρες ἐπιλείψουσι τοὺς καλουμένους.

Φιλοκλέων

Αἴσωπον οἱ Δελφοί ποτ᾽ —

Βδελυκλέων
ὀλίγον μοι μέλει.

Φιλοκλέων

φιάλην ἐπῃτιῶντο κλέψαι τοῦ θεοῦ:
ὁ δ᾽ ἔλεξεν αὐτοῖς, ὡς ὁ κάνθαρός ποτε —

Βδελυκλέων

οἴμ᾽ ὡς ἀπολῶ σ᾽ αὐτοῖσι τοῖσι κανθάροις.

Χορός

1450
ζηλῶ γε τῆς εὐτυχίας
τὸν πρέσβυν οἷ μετέστη
ξηρῶν τρόπων καὶ βιοτῆς:
ἕτερα δὲ νῦν ἀντιμαθὼν
ἦ μέγα τι μεταπεσεῖται
1455
ἐπὶ τὸ τρυφῶν καὶ μαλακόν.
τάχα δ᾽ ἂν ἴσως οὐκ ἐθέλοι.
τὸ γὰρ ἀποστῆναι χαλεπὸν
φύσεος, ἣν ἔχοι τις ἀεί.
καίτοι πολλοὶ ταῦτ᾽ ἔπαθον:
1460
ξυνόντες γνώμαις ἑτέρων
μετεβάλοντο τοὺς τρόπους.
Χορός

πολλοῦ δ᾽ ἐπαίνου παρ᾽ ἐμοὶ
καὶ τοῖσιν εὖ φρονοῦσιν
τυχὼν ἄπεισιν διὰ τὴν
1465
φιλοπατρίαν καὶ σοφίαν
ὁ παῖς ὁ Φιλοκλέωνος.
οὐδενὶ γὰρ οὕτως ἀγανῷ
ξυνεγενόμην, οὐδὲ τρόποις
ἐπεμάνην οὐδ᾽ ἐξεχύθην.
1470
τί γὰρ ἐκεῖνος ἀντιλέγων
οὐ κρείττων ἦν, βουλόμενος
τὸν φύσαντα σεμνοτέροις
κατακοσμῆσαι πράγμασιν;
Ξανθίας

νὴ τὸν Διόνυσον ἄπορά γ᾽ ἡμῖν πράγματα
1475
δαίμων τις ἐσκεκύκληκεν ἐς τὴν οἰκίαν.
ὁ γὰρ γέρων ὡς ἔπιε διὰ πολλοῦ χρόνου
ἤκουσέ τ᾽ αὐλοῦ, περιχαρὴς τῷ πράγματι
ὀρχούμενος τῆς νυκτὸς οὐδὲν παύεται
τἀρχαἶ ἐκεῖν᾽ οἷς Θέσπις ἠγωνίζετο:
1480
καὶ τοὺς τραγῳδούς φησιν ἀποδείξειν κρόνους
τοὺς νῦν διορχησάμενος ὀλίγον ὕστερον.

Φιλοκλέων

τίς ἐπ᾽ αὐλείοισι θύραις θάσσει;

Ξανθίας

τουτὶ καὶ δὴ χωρεῖ τὸ κακόν.

Φιλοκλέων

κλῇθρα χαλάσθω τάδε. καὶ δὴ γὰρ
1485
σχήματος ἀρχὴ —

Ξανθίας

μᾶλλον δέ γ᾽ ἴσως μανίας ἀρχή.

Φιλοκλέων

πλευρὰν λυγίσαντος ὑπὸ ῥώμης:
οἶον μυκτὴρ μυκᾶται καὶ
σφόνδυλος ἀχεῖ.

Ξανθίας
πῖθ᾽ ἑλλέβορον.

Φιλοκλέων

1490
πτήσσει Φρύνιχος ὥς τις ἀλέκτωρ —

Ξανθίας

τάχα βαλλήσεις.

Φιλοκλέων

σκέλος οὐράνιόν γ᾽ ἐκλακτίζων.
πρωκτὸς χάσκει.

Ξανθίας
κατὰ σαυτὸν ὅρα.

Φιλοκλέων

νῦν γὰρ ἐν ἄρθροις τοῖς ἡμετέροις
1495
στρέφεται χαλαρὰ κοτυληδών.

Φιλοκλέων

οὐκ εὖ;

Βδελυκλέων
μὰ Δί᾽ οὐ δῆτ᾽, ἀλλὰ μανικὰ πράγματα.

Φιλοκλέων

θέρε νυν ἀνείπω κἀνταγωνιστὰς καλῶ.
εἴ τις τραγῳδός φησιν ὀρχεῖσθαι καλῶς,
ἐμοὶ διορχησόμενος ἐνθάδ᾽ εἰσίτω.
1500
φησίν τις ἢ οὐδείς;

Ξανθίας
εἶς γ᾽ ἐκεινοσὶ μόνος.

Φιλοκλέων

τίς ὁ κακοδαίμων ἐστίν;

Ξανθίας
υἱὸς Καρκίνου
ὁ μέσατος.

Φιλοκλέων
ἀλλ᾽ οὗτός γε καταποθήσεται:
ἀπολῶ γὰρ αὐτὸν ἐμμελείᾳ κονδύλου.
ἐν τῷ ῥυθμῷ γὰρ οὐδέν ἐστ᾽.

Ξανθίας
ἀλλ᾽ ᾠζυρὲ
1505
ἕτερος τραγῳδὸς Καρκινίτης ἔρχεται,
ἀδελφὸς αὐτοῦ.

Φιλοκλέων
νὴ Δί᾽ ὠψώνηκ᾽ ἄρα.

Ξανθίας

μὰ τὸν Δί᾽ οὐδέν γ᾽ ἄλλο πλήν γε καρκίνους:
προσέρχεται γὰρ ἕτερος αὖ τῶν Καρκίνου.

Φιλοκλέων

τουτὶ τί ἦν τὸ προσέρπον; ὀξὶς ἢ φάλαγξ;

Ξανθίας

1510
ὁ πινοτήρης οὗτός ἐστι τοῦ γένους,
ὁ σμικρότατος, ὃς τὴν τραγῳδίαν ποιεῖ.

Φιλοκλέων

ὦ Καρκίν᾽ ὦ μακάριε τῆς εὐπαιδίας,
ὅσον τὸ πλῆθος κατέπεσεν τῶν ὀρχίλων.
ἀτὰρ καταβατέον γ᾽ ἐπ᾽ αὐτούς μ᾽: ᾠζυρέ,
1515
ἅλμην κύκα τούτοισιν, ἢν ἐγὼ κρατῶ.

Χορός

φέρε νυν ἡμεῖς αὐτοῖς ὀλίγον ξυγχωρήσωμεν ἅπαντες,
ἵν᾽ ἐφ᾽ ἡσυχίας ἡμῶν πρόσθεν βεμβικίζωσιν ἑαυτούς.
Χορός

ἄγ᾽ ὦ μεγαλώνυμα τέκνα
τοῦ θαλασσίου θεοῦ,
1520
πηδᾶτε παρὰ ψάμαθον
καὶ θῖν᾽ ἁλὸς ἀτρυγέτου,
καρίδων ἀδελφοί:
Χορός

ταχὺν πόδα κυκλοσοβεῖτε,
καὶ τὸ Φρυνίχειον
1525
ἐκλακτισάτω τις, ὅπως
ἰδόντες ἄνω σκέλος ὤζωσιν
οἱ θεαταί.
Χορός

στρόβει, παράβαινε κύκλῳ καὶ γάστρισον σεαυτόν,
1530
ῥῖπτε σκέλος οὐράνιον: βέμβικες ἐγγενέσθων.
καὐτὸς γὰρ ὁ ποντομέδων ἄναξ πατὴρ προσέρπει
ἡσθεὶς ἐπὶ τοῖσιν ἑαυτοῦ παισὶ τοῖς τριόρχοις.
1535
ἀλλ᾽ ἐξάγετ᾽, εἴ τι φιλεῖτ᾽ ὀρχούμενοι, θύραζε
ἡμᾶς ταχύ: τοῦτο γὰρ οὐδείς πω πάρος δέδρακεν,
ὀρχούμενον ὅστις ἀπήλλαξεν χορὸν τρυγῳδῶν.

PEACE

Ο
ἰ
κ
έ
της
Α
αἶρ᾽ αἶρε μᾶζαν ὡς τάχιστα κανθάρῳ.

Ο
ἰ
κ
έ
της
Β
ἰδού. δὸς αὐτῷ, τῷ κάκιστ᾽ ἀπολουμένῳ
καὶ μήποτ᾽ αὐτῆς μᾶζαν ἡδίω φάγοι.

Ο
ἰ
κ
έ
της
Α
δὸς μᾶζαν ἑτέραν, ἐξ ὀνίδων πεπλασμένην.

Ο
ἰ
κ
έ
της
Β
ἰδοὺ μάλ᾽ αὖφις. ποῦ γὰρ ἣν νῦν δὴ ᾽φερες; 5
κατέφαγεν;

Ο
ἰ
κ
έ
της
Α
οὐ μὰ τὸν Δἴ ἀλλ᾽ ἐξαρπάσας
ὅλην ἐνέκαψε περικυλίσας τοῖν ποδοῖν.
ἀλλ᾽ ὡς τάχιστα τρῖβε πολλὰς καὶ πυκνάς.

Ο
ἰ
κ
έ
της
Β
ἄνδρες κοπρολόγοι προσλάβεσθε πρὸς θεῶν,
εἰ μή με βούλεσθ᾽ ἀποπνιγέντα περιιδεῖν. 10

Ο
ἰ
κ
έ
της
Α
ἑτέραν ἑτέραν δός, παιδὸς ἡταιρηκότος·
τετριμμένης γάρ φησιν ἐπιθυμεῖν.

Ο
ἰ
κ
έ
της
Β
ἰδού.
ἑνὸς μὲν ὦνδρες ἀπολελύσθαι μοι δοκῶ·
οὐδεὶς γὰρ ἂν φαίη με μάττοντ᾽ ἐσθίειν.

Ο
ἰ
κ
έ
της
Α
αἰβοῖ, φέρ᾽ ἄλλην χἀτέραν μοι χἀτέραν, 15
καὶ τρῖβ᾽ <ἔθ᾽> ἑτέρας.

Ο
ἰ
κ
έ
της
Β
μὰ τὸν Ἀπόλλω ᾽γὼ μὲν οὔ·
οὐ γὰρ ἔθ᾽ οἶός τ᾽ εἴμ᾽ ὑπερέχειν τῆς ἀντλίας.

Ο
ἰ
κ
έ
της
Α
αὐτὴν ἄρ᾽ οἴσω συλλαβὼν τὴν ἀντλίαν.

Ο
ἰ
κ
έ
της
Β
νὴ τὸν Δί᾽ ἐς κόρακάς γε καὶ σαυτόν γε πρός.
ὑμῶν δέ γ᾽ εἴ τις οἶδ᾽ ἐμοὶ κατειπάτω, 20
πόθεν ἂν πριαίμην ῥῖνα μὴ τετρημένην.
οὐδὲν γὰρ ἔργον ἦν ἄρ᾽ ἀθλιώτερον
ἢ κανθάρῳ μάττοντα παρέχειν ἐσθίειν.
ὗς μὲν γάρ, ὥσπερ ἂν χέσῃ τις, ἢ κύων
φαύλως ἐρείδει· τοῦτο δ᾽ ὑπὸ φρονήματος 25
βρενθύεταί τε καὶ φαγεῖν οὐκ ἀξιοῖ,
ἢν μὴ παραθῶ τρίψας δι᾽ ἡμέρας ὅλης
ὥσπερ γυναικὶ γογγύλην μεμαγμένην.
ἀλλ᾽ εἰ πέπαυται τῆς ἐδωδῆς σκέψομαι
τῃδὶ παροίξας τῆς θύρας, ἵνα μή μ᾽ ἴδῃ. 30
ἔρειδε, μὴ παύσαιο μηδέποτ᾽ ἐσθίων
τέως ἕως σαυτὸν λάθοις διαρραγείς.
οἷον δὲ κύψας ὁ κατάρατος ἐσθίει,
ὥσπερ παλαιστής, παραβαλὼν τοὺς γομφίους,
καὶ ταῦτα τὴν κεφαλήν τε καὶ τὼ χεῖρέ πως 35
ὡδὶ περιάγων, ὥσπερ οἱ τὰ σχοινία
τὰ παχέα συμβάλλοντες ἐς τὰς ὁλκάδας.
μιαρὸν τὸ χρῆμα καὶ κάκοσμον καὶ βορόν·
χὤτου ποτ᾽ ἐστὶ δαιμόνων ἡ προσβολὴ
οὐκ οἶδ᾽. Ἀφροδίτης μὲν γὰρ οὔ μοι φαίνεται, 40
οὐ μὴν Χαρίτων γε.

Ο
ἰ
κ
έ
της
Α
τοῦ γάρ ἐστ᾽;

Ο
ἰ
κ
έ
της
Β
οὐκ ἔσθ᾽ ὅπως
τοῦτ᾽ ἔστι τὸ τέρας οὐ Διὸς καταιβάτου.

Ο
ἰ
κ
έ
της
Α
οὐκοῦν ἂν ἤδη τῶν θεατῶν τις λέγοι
νεανίας δοκησίσοφος, “τὸ δὲ πρᾶγμα τί;
ὁ κάνθαρος δὲ πρὸς τί;” κᾆτ᾽ αὐτῷ γ᾽ ἀνὴρ 45
Ἰωνικός τίς φησι παρακαθήμενος·
“δοκέω μέν, ἐς Κλέωνα τοῦτ᾽ αἰνίσσεται,
ὡς κεῖνος ἀναιδέως τὴν σπατίλην ἐσθίει”.

Ο
ἰ
κ
έ
της
Β
ἀλλ᾽ εἰσιὼν τῷ κανθάρῳ δώσω πιεῖν.

Ο
ἰ
κ
έ
της
Α
ἐγὼ δὲ τὸν λόγον γε τοῖσι παιδίοις 50
καὶ τοῖσιν ἀνδρίοισι καὶ τοῖς ἀνδράσιν
καὶ τοῖς ὑπερτάτοισιν ἀνδράσιν φράσω
καὶ τοῖς ὑπερηνορέουσιν ἔτι τούτοις μάλα.
ὁ δεσπότης μου μαίνεται καινὸν τρόπον,
οὐχ ὅνπερ ὑμεῖς, ἀλλ᾽ ἕτερον καινὸν πάνυ. 55
δι᾽ ἡμέρας γὰρ ἐς τὸν οὐρανὸν βλέπων
ὡδὶ κεχηνὼς λοιδορεῖται τῷ Διὶ
καί φησιν, “ὦ Ζεῦ τί ποτε βουλεύει ποιεῖν;
κατάθου τὸ κόρημα· μὴ ᾽κκόρει τὴν Ἑλλάδα”.
ἔα ἔα. 60
σιγήσαθ᾽, ὡς φωνῆς ἀκούειν μοι δοκῶ.

Τρυγα
ῖ
ος
ὦ Ζεῦ τί δρασείεις ποθ᾽ ἡμῶν τὸν λεών;
λήσεις σεαυτὸν τὰς πόλεις ἐκκοκκίσας.