Ang Boyfriend Kong Artista (75 page)

Napatingala ako. May payong... may payong kaya hindi ako nababasa.

“Walang may gusto ng nangyari, Eya.”
napatingin ako sa nagsalita. Si Bryan...

Tumayo ako nun at tinignan siya.
“Oo nga, walang may gusto na mangyari yun... pero... wala eh. Dahil sa

nangyari, nawala yung tatay ko. Dahil sa kapatid mo.”
alam ko maling sisihin ang taong patay na, pero hindi eh... ang sama talaga ng loob ko.

“Eya naman! Di mo ba naisip na kasalanan din ng tatay mo kung bakit nawala yung kapatid

ko?!”
nanlaki yung mata ko sa sinabi niya kaya tinulak ko papalayo yung payong at tumilapon siya sa may gilid ng puntod ni papa. Grabe siya... grabe...

“So, sinisisi mo yung tatay ko ha?! Diba dapat ikaw yung sisihin ko dahil sa punyetang party na yan,

nawala yung tatay ko?!”

“Teka nga! Naisip ko lang yun! Eh ikaw nga sinisisi mo pa kapatid ko eh! Bakit ba tayo nagisisihan?

Nangyari na yun!”

“Hindi mo ako masisisi... mabuti sigurong magbreak na tayo.”
tumalikod na ako nun at nararamdaman ko

na naman ang pagsikip ng dibdib ko.

“Alam mo Eya, ang stubborn mo!”
napatingin ako sa kanya. Basang-basa na rin siya ng ulan. Baka magkasakit pa siya... aish ano ba!

“Ako? Stubborn? Baka ikaw!”

“Eya... makinig ka nga muna sakin!”
sabay hatak niya sakin para mayakap niya ako.

Nagpupumiglas ako sa yakap niya pero hindi niya ako binibitawan. Ayoko na kasi... ayoko na...

“Bryan ano ba!”

“Eya! Kahit naisip ko yun, alam ko na matagal ng nangyari yun kaya kailangan na nating tanggapin

ang nangyari! Okay? Alam ko mahirap... alam ko hindi madali. Kahit naman sakin, pero hindi naman

pwede na dahil lang sa nangyari dati, maghihiwalay na tayo...”

“Pero tatay ko yung namatay!”

“At kapatid ko rin yung namatay! Ano ba Eya... sa tingin mo, matutuwa sila kung dahil lang sa

nangyari dati, masisira na tayo? Gusto mo bang mawala lahat ng pinagsamahan natin dahil sa

nangyari? Walang may gusto nun, wag mong sarilinin yang sakit na nararamdaman mo... hindi

naman kita iiwan eh.”
iyak lang ako ng iyak sa dibdib niya. Siguro tama siya... wala namang may control ng buhay namin. Siguro... mali na makipagbreak ako sa kanya dahil dun... ang drama ko naman... ang dami pa niyang sinasabi na nakakadugo ng ilong... atsaka alam ko ang buhay namin, romance-comedy... hindi tragedy.

Atsaka naisip ko... hindi na naman maibabalik yung papa ko pati yung... yung kapatid niya na si Bettina... ang importante na lang... yung ngayon.

Ako at si Bryan.

Pinunasan niya yung luha ko kaya napatingin ako sa kanya... umiiyak ba siya?

“Umiiyak ka din?”

“Hindi... ulan lang... nababasa lang ako.”
natawa ako nun. Alam ko naman yung totoo. Natatakpan ng ulan yung mga luha niya. Alam ko naman na ang artistang yan, may feelings din.

“Sorry... for judging your sister...”

“Sorry rin dun sa dad mo... I didn't mean it...”

“I know...”
dinikit niya yung noo niya sa noo ko at nagtitigan lang kami.

“So... tayo ulit? Hindi ka nakipagbreak sakin ngayong araw ha... tayo pa din... hinding-hindi na tayo

maghihiwalay. Pangako ko yun sayo...”

Napangiti ako bigla nun.

“Oo... hindi na tayo magkakahiwalay... pangako ko din yun sayo... I love you, Bryan Lim.”

“I love you, Daniella Alvarez. Remember that.”
and then he leaned down, cupped my face and kissed me...

… under the rain.

67.

Eya's POV

“Hubby kasi! Ayoko ng larong yan!”

“Tss... ang KJ naman ng wifey ko... dali na!”
nagpout pa ang loko. -_-

“Ehhh... ayoko! Hindi ako marunong niyan!”

“Try lang naman. Dali! Para masaya date natin ngayon!”
argh...

Hindi kasi ako marunong mag-basketball! I mean, hindi naman kami magbabasketball. Yung game na 'to, kailangan

mo lang ma-shoot yung ball sa ring. Kaso itong si Bryan, gusto may twist!

“Bryan naman! Alam ko kasi, nagtetake-advantage ka na naman eh.”

“It's not my fault kung hindi ka marunong! Naninisi pa.”
para naman 'tong bata!

“Yun nga eh! Hindi nga ako marunong tapos gusto mo pa... gusto mo pa na...”
huwaaa!

“Parang isang kiss lang sa lips kapag hindi ka naka-shoot ah!”

“Yun nga! Hindi nga kasi ako marunong mag-shoot! Edi kapag hindi ako naka-shoot, lagi kitang

ikikiss?”

Ngumiti ba naman siya ng nakakaloko! Argh. Buti na lang walang tao dito sa basketball court sa may park namin, sarap pagbabatukan 'tong damuhong ito. -_-

“Ano ba Bryan Lim! Umayos ka!”

“That's our rule! And since um-oo ka na, hindi ka na pwedeng umatras.”
ang daya. >//<

“Oo na! Kaso diba sabi mo tuturuan mo ako?”

“Oo. Pero isang beses lang. Afterwards...”
ngumiti na naman siya ng nakakaloko.

“Sira! Dali na! Ikaw muna!”

“Sure!”
nagstart na siyang mag-dribble at ayun, malamang na-shoot.

“Your turn.”
tumingin siya sakin. Hays. Binigay niya sakin yung bola.

“Anong gagawin ko dito?”

“Malamang i-shoshoot.”
ay oo nga pala. Ano ba namang tanong yan. -_-

“Pero paano?”
lumapit siya sakin at pumwesto sa may likuran ko. Hinawakan niya rin yung bola na hawak ko.

Parang naka-hug siya sakin.

“Dumadamoves ka sakin ha.”

“Hindi ah! Tss!”
lumayo tuloy siya ng onti. Natawa naman ako.

“Oh paano ba?”
dinemonstrate niya kung paano ko siya ma-shoshoot ng diretso sa ring. Inayos niya pa yung pagkahawak ko sa bola.

“Tapos?”

“Shoot mo na Eya.”
shinoot ko na siya. at. ASDFGHJKL!

“Huwaaaaaaa....”
nakakainis. TT_TT Di ko na-shoot yung bola. Tumalikod ako at nakita ko siyang nakangiti.

“Alam mo na Eya...”
sabay lip-bite! Sira-ulo.

“Ehhhhhh... ayoko! Bahala ka!”
tumalikod ako nun pero nagulat ako nung hinila na lang niya ako bigla at...

… hinalikan sa lips.

Huwaaaa! Kahit smack lang yun... nakakahiya! TT_TT

“You're blushing, wifey.”
sabay wink sakin.

“Ayoko na...”

“Eto! Fair game naman eh. Talo ka kasi.”
tapos tumawa pa siya ng nakakaloko.

“Ah ganon?!”
taas-kilay kong sabi. Hinahamon niya ba ako?

“Bakit? May binatbat ka ba?”

“Oo! Alis nga!”
tinulak ko siya papalayo at kinuha yung bola saka tinignan ng masama yung ring.

Subukan mong hindi ma-shoot. Ang yabang yabang nitong Bryan na 'to. Hinahamon niya ako ha? Pwes...

“YEHEY!”
sabay talon ko at nagsisigaw. Na-shoot ko yung bola! Bwahahaha!

“Oh ano Bryan Lim? Papalag ka?”

“Hinahamon mo ba ako ha?”
sabay smirk niya.

“Akala mo uurong ako sayo! Mag-shoot ka na! Nawala na ata yung galing mo eh!”

“Huh. Nawawala? Baka nakakalimutan mong magaling sa lahat ng bagay 'tong boyfriend mo?”

“Kailangang ipakita yung biceps? Pati muscles?”
abnormal! -_-

“Oo. Eto pa oh!”
sabay pakita nung...

“HUWAAAA ISA!”
ipakita ba naman sakin yung perfectly-sculpted six-pack abs niya! Namumula tuloy ako sa hiya!

Buti naman at tinakpan niya na ulit yung nakaka-violate sa mata. Gulp.

“Kunwari ka pa.”

“Sira! Dali na mag-shoot ka na! Napaghahalataang takot ka sa galing ko eh.”
sabay ngiti ko sa kanya.

“Tss... eto na!”
at parang simbilis ng kidlat, na-shoot niya na nga. Hayy!

“Ako naman!”
inagaw ko yung bola sa kanya at naka-shoot ulit ako!

Ayun, tuloy-tuloy lang kami sa pag-shoot ng ball. Nakakatuwa, wala ni isa samin ang namamali sa pagshu-shoot,

lahat sakto sa ring.

Pagkatapos kong mag-shoot, binigay ko sa kanya yung bola.

“Oh. Pagkatapos niyan, pwede time-out muna?”

“Pagod ka na ba?”

“Hmm... medyo nauuhaw na ako eh. At medyo masakit na yung paa ko.”

“Sige.”
pinanuod ko lang siya, hmm... bakit siya nakangiti?

OH MY GULAY!

Tumingin siya sakin ng nakakaloko.
“Kiss ko?”

HINDI NIYA KASI NA-SHOOT YUNG BOLA! AMP!

“Ayoko nga! Madaya ka! Sinadya mo na hindi ma-shoot yung bola eh!”

Lumapit siya sakin at hinawakan ako sa braso.
“A deal's a deal.”

Bago pa ako magsalita, he kissed me full on the lips.

1...

2..

3...

4...

5...

6...

7...

8...

9!!!

Bumitaw na ako ng naramdaman kong malapit na kong malunod sa halik niya. Napakagat ako sa labi ko.

Nakakahiya...

“Eya...”

“A-ano?”
nags-stutter na naman ako.

“Isa pa ulit?”

*boink!*

“ARAAAAAY! ANO BA?!”
sinuntok ko kasi siya ng malakas sa tyan niya. Hahahaha!

“Isa pang sabi ng ganyan! Lagot ka sakin!”

“Ang brutal mo namang girlfriend...”
sabay hawak pa rin sa tyan niya. Aish...

“Sorry na hubby!”
ang bad ko. Namimilipit pa siya sa sakit.

“Hindi mo na ata ako mahal eh. Kaya mo na akong saktan ng ganyan...”

“Hindi ah! Sorry na! Saan ba masakit? Dito?”
sabay hawak sa may tyan niya.

“O-oo... dyan masakit... pati dito... pati pa dito...”
sa may waist niya at braso masakit rin?

“Yayakapin na lang kita.”
niyakap ko siya ng super higpit! Alam ko namang nanlalambing lang siya eh... kunwari pa siya. Niyakap niya rin ako.

“Joke lang naman wifey... sorry na. Syempre nilalambing lang kita...”

Medyo bumitaw ako sa yakap niya para matignan siya ng malapitan.
“Hmm... lambing?”

“Oo...”
aish. Hindi na ata ako nagiging malambing na girlfriend sa kanya.

“Sige na nga, lalambingin na rin kita.”

Ngumiti siya.
“Paano?”

“Ewan.”

“Eya, may masakit pa pala.”
sabay turo niya sa lips niya. Sira-ulo talaga.

“Sige na nga, ikikiss ko na yan para gumaling na!”
ngumiti siya, napangiti na rin ako.

Palapit na palapit na yung mukha namin ng biglang...

*ring ring ring ring!*

“Ay pusa!”
bigla ba naman kasing tumunog yung cellphone niya. Nagvibrate kaya naramdaman ko rin. -_-

“Aish... panira naman.”
bumitaw siya sa akin at nilabas niya yung cellphone niya. Tinignan niya yung caller id at bigla na lang kumunot yung noo niya,

“Sino yan? Sagutin mo na...”

“Si Dad...”
huh? Dad niya? Sinagot naman niya at lumayo muna siya sakin. Private yun syempre.

2 days have passed since... you know... that conversation. Okay na naman kami eh. We all agreed to forget the past.

Wala na naman kaming magagawa eh. Sinabi ko na rin kay kuya Prince, Desi, at sa mama ko, nung una, nagulat sila.

Pero na-accept na rin nila yung katotohanan.

Pero syempre hindi maiiwasan yung pangingibabaw ng lungkot at pangungulila sa dad ko. Syempre, dad ko pa rin

yun. Pero iniisip ko na blessing in disguise na rin yung nangyari.

Besides... I have Bryan now.

Maya-maya, lumapit na rin siya sakin, nagkakamot ng ulo.

“Oh? Bakit daw?”

“Dad wants us to go to their house. NOW.”
ehhhh?

“Hala? Bakit?”

“May i-aannounce daw. Tss... what's the problem with that old man again?”

Binatukan ko nga siya.

“Ano ba Eya?!”

“Old man ka dyan. He's your dad! Wag mong bastusin!”

“Tss... oo na. Sorry. Pero bakit kasi gusto niya pang pumunta tayo dun? Panira ng date eh... tapos

yung kiss...”

“Eto puro ka kiss! Kissing monster! Dali na at baka mamaya importante talaga yung announcement

ng dad mo! Let's go!”
at hinila ko na siya papunta sa may kotse niya.

-------------------------------

Pagpasok pa lang namin sa gate sa Lim Residences (yes, residences) ay naramdaman ko na ang malakas na pagtibok ng puso ko. Huwaaaaaa. Bakiiiiiiit?!

“Hello young master. Hello young lady. Naghihintay na po sa loob yung family niyo.”
ang gara naman ng

tawag nila sakin at kay Bryan. Ang yaman kasi nila talaga. Kaloka.

Hinila lang ako ni Bryan papasok ng bahay nila at na-amaze na naman ako sa structure ng mansion ng parents niya.

Modern, yet classy.

As expected, nasa dining room ang dad and mom niya. At andun rin... si Tyler? Malamang family siya Eya!

“Hello po mom, dad, Tyler.”
nag-bow ako.

“Hello din iha, maupo ka na. You too Bryan.”
umupo na kami ng maayos.

“Bakit niyo ba kami pinapunta dad? Nagdedate kami eh...”
kinurot ko siya ng mahina sa waist niya.

Abnormal ba naman yung tanong!

“We have something to announce.”
tapos biglang tumingin sakin yung dad and mom niya.

“Uhm...”
nasabi ko na lang. Ano ba yun?

“Eya, I know may utang na loob kami sayo at sa family mo. And as much as possible, we want to repay

you.”

“Repay?”

“Yes. We want to repay you. So we decided...”
nagkatamaan muna yung tingin nila. Bigla akong kinabahan.

Ano ba... anong repay?

“Decided on what?”
tanong ni Bryan na nagtataka na rin kagaya ko.

“We decided to let you marry our son...”

Marry? Anak nila? Edi si--

“...Tyler Lim.”

68.

Eya's POV

"Eya... sasamahan na kita..."

"Tyler wag na. Okay lang talaga... mag-CCR lang ako. Hindi naman ako tatakas."

"Baka anong mangyari sayo."
hays...